chapter 17

534 48 0
                                    

Chapter 17

ဖုယွမ်ကျိုးတစ်ယောက် အတန်းထဲတွင်ထိုင်ကာ ရှဲ့လင်အလာကိုစောင်နေခဲ့သည်။ သူပိုတွေးလေ ပိုပြီးစိတ်ဓာတ်ကျလာရလေပင်။ ခဏအကြာတွင် ယွိဖေးကသူအကြိုက်ဆုံး သရေစာမုန့်ထုပ်နှင့်ရောက်လာလေသည်။ သူစိတ်ဆိုးနေသည့်ပုံစံကိုမြင်ရသည့်အခါ မေးခွန်းထုတ်လာ၏။

"ကျိုးအာ...ဘာဖြစ်နေတာလဲ..မင်းကိုကြည့်ရတာမပျော်သလိုပဲ..."

"အိုကေပါတယ်..."

ဖုယွမ်ကျိုးက အုံ့မှိုင်းနေသည့်မျက်နှာဖြင့်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ယွိဖေးကိုမူ ဖြစ်ခဲ့သမျှတို့ကို မပြောပြနိုင်ပေ။ အခြားသူများကိုလုံးဝပြောပြ၍မဖြစ်။

"ဒါပေမဲ့...မင်းကိုကြည့်ရတာအိုကေပုံမရဘူးနော်..."
ယွိဖေးကသူ့ဆံပင်များကိုဖွလိုက်သည်။
"ငါတို့အပြင်ထွက်ပြီးမုန့်စားကြမယ်...ပြီးမှပြောပြလေ..."

"သွားမယ်..."

ဖုယွမ်ကျိုး ခေါင်းညိတ်လက်ခံလိုက်သည လမ်းတွင် ရှဲ့လင်အတွက် မုန့်ဝယ်သွားရန်လည်းတွေးထားလိုက်၏။ သူတို့အခန်းအပြင်သို့ထွက်မည်အပြုတွင် မထင်မှတ်ဘဲ အထဲဝင်လာသူကိုမြင်လိုက်ရသည်။

ရန်ရှူးထန်။

"မင်းခဏလောက်..."

ရန်ရှူးထန်က ဖုယွမ်ကျိုးကိုတားလာသည်။ သူယွိဖေးကိုမြင်လိုက်ရသည့်အခါ ခြေလှမ်းများကရပ်သွားပြီးနောက် ခဏအတွင်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာ၏။ လက်ထဲတွင် ပစ္စည်းများကိုင်ထားရင်း ဖုယွမ်ကျိုးအားကြည့်လာလေသည်။

"ငါမင်းအတွက်ရှာလာခဲ့ပေးတာတွေ...အိမ်ယူသွားပြီးကြည့်လိုက်ဦး..."

"ပစ္စည်းတွေက ဈေးကြီးတယ်မလား?"

ဖုယွမ်ကျိုးကယူကြည့်ပြီး အံ့အားသင့်သွားသည်။

"ကျေးဇူးပဲ..."

ရန်ရှူးထန်: "ငါမင်းကိုကတိပေးထားပြီးမှတော့...ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးရမှာပေါ့...မနက်ဖြန်မှတွေ့မယ်..."

"အိုကေ...မနက်ဖြန်မှတွေ့မယ်..."

ရန်ရှူးထန်က ပြောပြီးသည်နှင့်ထွက်သွားသောကြောင့် ဖုယွမ်ကျိုးကသူ့အားနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူသည် ပြိုင်ဘက်ဖြစ်သူကို အေးအေးဆေးဆေးပြောလေ့မရှိခဲ့ပေ။ အတူရှိလာခဲ့သည့်အချိန်ကြာလာသည့်အခါ သူ၏စိတ်ထဲတွင် ရန်ရှူးထန်က အတော်လေးသဘောကောင်းသည်ဟုခံစားလာမိသည်။ သူတို့ဘာကြောင့်များ ပြိုင်ဘက်များဖြစ်လာရပါသနည်း။

အ်ိုမီဂါအဖြစ်မွေးဖွားလာပြီးနောက်အားလုံးကငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်Where stories live. Discover now