Saat gece 02.28'di binaya girerek asansöre bindim. Çoğu gece yaptığım gibi yine sahile indim. 2 senedir hep yaptığım birşeydi bu çünkü düşünürdüm ne oldu bana diye. Hatırlamadığım bir an hafızamı ciddi bir şekilde kaybetmişim tabii bunu bana ablam söylemişti.Ama onun dediğine göre benim kaybettiğim anılarda kayda değer birşey yokmuş ve o yüzden hatırladığım kadarıyla rutinlerimi hallediyor ve işimi yapıyordum.Hafızamı kaybetmeden önce influcermışım. Ama tabi ki yeni hayatımda böyle bir şey yapmaya devam etmedim,numaramı değiştirmiş ablam çünkü ben ikinci hayatıma geçiş yaparken beni merak eden milyonlarca insan varmış işim gereği ama şuan böyle bir sorunum yok.Numaram değişmiş, yaşadığım ülke ve kimliğim.
Ben Feride ve bu da bana sunulan ikinci hayatımın hikayesi...
Yazdığım ilk kitap değil ama ilkine devam edemedim bende yakıştırdığım bu ikiliye bir kitap yazmak istedim umarım beğenirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUT ELİMİ
Lãng mạnF :Bensiz geçirdiğin günlere say! A :Bir köşe başında soğukta seni beklerken, geçti o günler diyorum çünkü ne sokak kaldı ne de sen...
