SENDEN SONRA...

Başlangıç

Ter içinde uyandığımda yine kabus görmüştüm o geceden sonra bitmek bilmiyordu her dakika sanki o anı bir daha yaşıyordum Berki mi kaybetmek çok ağır gelmişti bana onu çok özlemiştim ve gözlerimin önünde ölmesi...

Hemen dolabımın yanına gittim eşofman tişört giyip dışarı çıktım saat sabahın 5 i olduğu için kimse yoktu sokakta fırsat bilerek koştum koştum gücüm yetene kadar.

Sahile her zamanki yerime geçtim odadan çıkmadan önce kolye mi almayı unutmamıştım. Kolyeye bakarak gözlerimden yaş süzülmeye başlamıştı sonra hıçkırıklara boğularak ağlamaya başladım tutamıyordum kendimi ta ki yanımda birini görene kadar bir rahat vermiyorlardı.

'merhaba' dedi ve elini uzatmıştı.

'Ne istiyorsun' diye sordum. Gözyaşlarımı ellerimle silerek.

'hiçbir şey sadece ağlıyordun bakmak istedim' dedi.

Sonra hemen yanından kalktım bir hışımla 'SANANE' diyerek bağırdım ve koşmaya başladım.

Eve geldiğimde kimse uyanmamıştı. Hemen odama geçip güzel bir duş alıp yatağıma geçtim. Okula gitmeme daha 2 saat vardı.

Odamın kapısının açılmasıyla uyandım 'Hadi kalk kızım ' diyen annemi gördüm.

'Uyandım görmüyor musun ?' diyerek banyoya geçtim.

Aynadaki yansımama baktığımda kendimi artık tanıyamıyordum. Sonra düşüncelere daldığımı hissettim çok düşünmemem çalışıyordum tabi bu imkansıza kaçıyor.

Annemin 'Derin ' diyerek çağırmasıyla hemen yüzümü yıkadım ve okul için bir şeyler geçirdim üstüme ve aşağı indim. Merdivenlerin orda Timuçin;

'ablacımmmm ' diyerek boynuma atladı. Yanağıma bir öpücük kondurdu ve gülümsedim. Kucağına alıp sandalyeye oturtturdu. Masada babam ve Göksu vardı. Göksu benim kız kardeşim Timuçin den de küçük en miniğimiz yani çok severim onu da en zor zamanımda yanımda olan kişilerdendir kendisi bitaneciğimSonra annem var tabi oda çok yardımcı oldu.Babam hariç nedenini bilmiyorum.Hiç teselli etmemişti beni belkide bizden kurtulmuştur diye seviniyordur.Yine kimse konuşmuyordu sofrada eskiden evin neşesi bendim hep gülümserdim kahkahalarla şimdi olmuyor istesemde yapamıyorum.Eskisi gibi olamicam hiç bir zaman Berk yoksa bende yokum diyip intihar etmeye kalkmıştım maalesef onuda beceremedim.Timuçin kurtardı beni keşke kurtarmasaydı belkide şimdi onunla olurdum.Sevgilimle...

Annem zorla ağzıma zeytin peynir tıkıştırmıştı. Berk öldükten sonra çok zayıflamıştım annem hep üstüme gelip yemek yedirmeye çalışıyor. Hemen ayaklanıp Timuçinin koluna vurdum.

'Hadi lan kalk ' diyerek koluna vurdum. Oda başını salladı . Çantamı aldığımda Timuçin hala ağzına bir şeyler tıkmaya çalışıyordu.

'Ben gidiyorum ' diyerek kapıyı çektim. Sonra arkamdan bağırarak 'Lan dursana bekle beni ' diyen timuçine güldüm.

'Yemeyi bırakıp bana yetişseydin 'dedim.

'sen yürümüyorsun kardeşim yürürken koşuyorsun nasıl beceriyorsun ' dedi ve kahkahayı patlattı

'çok konuşma timu geç kalıcaz ' dedim

'Abla' diye söze başladı

'Sen yine mi sahile gittin yine mi kabuslar peşini bırakmıyor'dedi

'Sanane ' diyip kestirip attım. Ona böyle davranmak istemesemde yapmak zorundayım.Hayatım hakkında kimsenin bir şey bilmesini istemiyorum en yakınımın bile.Yalnızlığı seviyorum bir nevi.

'1 yıl oldu.' dedi. Ve başını öne eğdi. KALBİM ACIMIŞTI...

Merhaba arkadaşlar ilk kitabımı yazmaya başladım umarım beğenirsiniz. Hem deneyim olsun hem de yeteneğim var mı diye bakıyorum inşallah beğenrsinizz :)