Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔞🫢 +18 !
parmaklarım saçlarımın arasına girdiğinde onları özenle karıştırıp kulağımın arkasına sıkıştırdım, gömleğimin ilk iki düğmesini açıp gerdanımı süsleyen kolyemi gözler önüne serdim.
ardından parmaklarım kolyeme dolandığında sesli bir iç çektim, eşimin bana yıldönümümüzde sekreterine aldığı bir kolyeye gereğinden fazla anlam yüklüyordum.
evleneli üç sene olmuştu, hayal gibi geçen üç ayın sonunda ise bu ev, bu evlilik sıradanlaşmış bir kabusa dönüşüvermişti.
"ben çıkıyorum, bir hafta kadar olmayacağım." sert sesi ile arkamda duruyordu, aynanın yansımasından görebildim. bana yaklaşmadı, ona yaklaşmamı ve veda olarak sarılmamı beklemedi. bavulunu çekiştire çekiştire kapıya yöneldi.
pofuduk terliklere geçirdiğim ayaklarımı sürte sürte peşinden ilerleyip kapıda yakaladım onu. "ben de mezunlar toplaşmasına gideceğim. uzun zamandır görüşmediğim lise arkadaşlarım olacak."
şık ayakkabılarını giyerken yalnızca başını salladı. "kartım sen de zaten." dedi, olay yalnızca paraymış gibi davranması her zaman yaptığı şeylerden biri olduğundan yalnızca yutkundum.
kalktı ve hafifçe gülümsedi, bana sarılmak istemedi o yüzden bunu affettirmek için gülümsedi ve arkasını dönüp koridordan çıkıp gitti.
evliliğin aşkı öldürdüğü düşüncesi aklıma yatalı çok olmuştu, ancak bu kadar öldürmesi aramızda bir aşk var mıydı ki diye düşünmeye itiyordu beni.
ayaklarıma ince topuklularımı geçirdim, koluma ise çantamı taktım. yıllar önce ince topuklular ve yalnızca yaşıma uygun bir elbise ile mezun olduğum okul için oldukça şık giyinmiştim.
