Domina

Το δωμάτιο κρύο... σκοτεινό... με μόνο πράγμα να το φωτίζει τα κεριά γύρω-γύρω. Εκείνη εκεί... Γεμάτη σιγουριά... επικίνδυνη... χωρίς να την νοιάζει το πόσο σκοτεινά ή το πόσο κρύο κάνει. 

'' Δέχεσαι; '', η φωνή της σίγουρη... επαγγελματική... ψυχρή...

Ο λαιμός του για μια στιγμή είναι τόσο στεγνός. Ξέρει... οι συνέπειες θα είναι πολλές... το αίμα στα χέρια του άλλο τόσο... '' Δέχομαι. '', παρά τον φόβο του, η φωνή του ακούγεται δυνατή μέσα στο σκοτεινό υπόγειο. 

Αφήνει τις αμφιβολίες στην άκρη, εφόσον πλέον θα είναι άχρηστες. Άλλά μόλις τα κατάμαυρα μάτια της συναντάν τα δικά του, ξέρει ότι αυτή είναι η χειρότερη απόφαση της ζωής του.

.

.

.

Τα βήματά της δυνατά, καθώς ακολουθούνται από τον χαρακτηριστικό ήχο των τακουνιών της που χτυπάν ρυθμικά το έδαφος. Πλάτη ίσια, ψηλά το κεφάλι, χέρια σε κάθε πλευρά της. Η απεικόνιση μιας επαγγελματία.

Οι πόρτες ανοίγουν, αφήνοντάς την να περάσει μέσα στο υπόγειο, το οποίο μυρίζει υγρασία και μούχλα και πλέον φωτίζεται από μια λάμπα που είναι έτοιμη για πέταμα. Δε πειράζει, σκέφτεται, εξάλλου θα είναι η τελευταία φορά που θα χρησιμοποιηθεί. 

Μπροστά της κείτεται ένας άντρας γύρω στα 30. Δε γίνεται να είναι μεγαλύτερος. Δε θυμίζει σε τίποτα τον άντρα που θυμόταν εκείνη. Τον  άντρα που γνώρισε πριν 5 χρόνια. Όχι, πλέον έχει αλλάξει. Αλλά δεν είναι ο μόνος...

'' Βάνα, σε παρακαλώ! '', καλεί, παρακαλώντας και περιμένοντας να τον βοηθήσει. Μια μόνο λέξη απ'τα σαρκώδη χείλη της και βγαίνει από εκεί μέσα ζωντανός.

Αλλά σήμερα δεν φαίνεται να είναι η τυχερή του μέρα...

Κοιτά τον νεοφερμένο. Τα γαλανά μάτια του την κοιτάν, έτοιμος να εκτελέσει την οποιαδήποτε επιθυμία της. Και τώρα, με το όπλο στο χέρι του στραμμένο στον άντρα μπροστά στα πόδια της, ένα μόνο νεύμα του κεφαλιού αρκεί για να γίνει αυτό που επιθυμεί.

Στρέφει το βλέμμα της ξανά στον άντρα μπροστά της, ο οποίος είναι πεσμένος στα γόνατα και την κοιτά με την αγωνία να φαίνεται ξεκάθαρα στα πράσινα μάτια του. '' Το παιχνίδι τελείωσε, Ηλία. Έχασες, νίκησα. Έτσι παίζεται. Αντίο και ελπίζω να έχεις να λες καλά λόγια στους νεκρούς μας φίλους. '', οι γωνίες των χειλιών της έχουν ανέβει, δημιουργώντας ένα μικρό διαβολικό χαμόγελο στο πρόσωπό της. Τα μάτια της, αν και δείχνει να το διασκεδάζει όλο αυτό, είναι τόσο σοβαρά όσο δε τα έχει ξαναδεί κανείς.