Ağır adımlarla kapıyı açtı, sakindi. Daha onu ne beklediğini bile bilmiyordu. Yavaş adımlarla çocukluğunun geçtiği evde yürüdü. Evin her tarafında kan lekeleri vardı, kanları görünce irkildi. Kuzgun karası gözlerini kapatıp tekrar açtı. Gördükleri gerçekti, Bu evde ne olmuştu. Adımları sertleşti. Bir adım daha atacaktı ki karşısında onu gördü. Her zaman giydiği takımlarından birini giymişti. Hep temiz olan takımı kanlar içindeydi, her zaman özenle taradığı sarı saçları ise darmadağınıktı. Elinde ise ona hediye ettiği silah vardı. "Elinde neden silah vardı? Saldırıya mı uğramıştı?" Diye geçirdi içinden. Gözlerini etrafa bakmak için ondan çekti. Gördükleri düşündüğü şeyden daha kötüydü. Uzun uzun yere baktı, kuzgun karası gözlerini yavaşça onun yeşil gözlerine çevirdi. Yeşil gözlerinde korku vardı.
"Sen ne yaptın?" Diye sordu, canından çok sevdiği dostuna. Kafasını tekrar yere çevirip yerde yatan anne ve babasına baktı. Bacaklarının artık onu taşıyamayacağını hissetti, ağırca dizlerinin üzerine çöktü. Nefret ederdi pantolonunun kırışmasından ama umursamadı. Gözünden birkaç damla yaş düştü.
"Ben yapmadım. Hayır öyle değil ben yapmadım." sesi titriyordu. Dostu ona inansın istiyordu. "Bu bir oyun. Bizi birbirimize düşürmek için yapıyorlar, inanma buna." Diye haykırdı ama nafile.
"Kes sesini. Ben sana kardeşim dedim, Ama sen aslında benim kardeşim değil düşmanımmışsın." Derin bir nefes aldı, sakin kalmaya çalışıyordu. Annesine baktı. Ardından da babasına. yavaşça ayağa kalktı. Silahını ona doğrulttu. O irkildi. "Merak etme seni öldürmeyeceğim. Ölüm sana ödül olur, ölümden beterine hazır ol." Dedi
"Yapma bu tuzağa düşe." Ona doğru bir adım atmak istedi. Ama atamadı sanki ayakları yere çivilenmişti.
"Defol dedim sana" diye bağırdı. Genç adam ağır adımlara gitti. Çünkü onu şu an inandıramayacağını biliyordu, onun sakinleşmesini bekleyecekti. Ama çok geç olacaktı. O ise tekrar diz çöktü. Fısıldayarak "Ona bana yaptığından daha beterini yapacağım."
***
Aklına yıllar önce yaptığı başarı geldi. Ve sonrası için yapacakları, Arkasını döndü.
"Efendim söylediğiniz gibi belgeler hazır sadece onların imzaları gerekli" Adam kahkaha attı. Çok eğleniyordu.
"Tamam Fırat, yarın tanışacaklar ve 1 haftaya kalmaz evlenecekler." Fırat şaşırmıştı.
Çekine çekine "Efendim bu nasıl olacak." Adam yine kahkaha attı. Fırat'ın sanki onu tanımıyormuş gibi sorular sorması çok komik gelmişti adama.
"Giray'a ortaklık teklif edeceğim. Ona çok yaşlandığımı ve artık işleri bırakmak istediğimi ama karım ve kazımın bu işlerden anlamadığımı söyleyeceğim. Ve ciddiliğimi göstermek içinse kızımla evleneceğini söyleyeceğim. O işlerinin büyümesini isteyecektir." Aslında çok iyi bir plan değil diye düşündü, işi biraz şansa kalacak gibiydi. Ama sorun değildi. Bu plan işe yaramasada sorun değildi. Başka bir şeyler düşünürdü, ama buna gerek kalmayacaktı.
