Between the Waves and Sand ( SUNKISSED SERIES #1) UNEDITED

CHAPTER 2: HOME

Chapter 2: Home

DAHAN-DAHAN pumasok si Elisha ng cabin namin mula a bintana, agad ko binuksan ang lamp na nasa side table.

"Oh crap! Zy you giving me a heart attack," gulat nitong abi habang hawak dibdib nito. She was wearing a black leather suit, halatang galing siya sa mission niya. I noticed that she has blood stain in her right cheek. I frowned at her and examine her whole body by looking at it.

"I thought you already asleep and I forgot to bring my spare key kaya sa bintana na ako dumaan at saktong bukas ito," she said and laughed awkwardly, pero nanatili ganun ang expression ng mukha ko.

"Bakit may blood stain ka sa mukha?" tanong ko sa kanya. Agad naman niya kinapa ang pisngi niya.

"Where?"

"In your right cheek." I said at agad naman pinahidan ng kamay niya.

"Oh, di ko namalayan na may dugo pala ako sa mukha," sabay ng mahinang hagikgik niya. I rolled my eyes at bumaba sa kama. "Kung iniisp mo sa akin 'to, don't worry dear cousin sa nahuli naming criminal' to," paniwanag niya, nilagpasan ko siya at dumiretso sa mini kitchen upang kumuha ng malamig na tubig sa mini refregirator at sinalin sa baso saka humarap sa kanya. She pouted her lips and mumbling something. Hindi ko na pinansin kung ano man pinagsasasbi niya, nilapag ko ang walang laman na baso sa lababo at huminga ng malalim.

"I think hindi na ako sasama sayo magbakasyon kung saan ka naman ipapadala ng head niyo for mission," panimula ko. Tumaas ang mga kilay niya at nagtataka.

"Huh? Bakit? Did I make you uncomfortable because of my work?" umiling ako sa kanya.

"Hindi yan ang rasaon, Elisha. I was amazed about your job and I enjoyed being with you when you take me in your missions kahit pinakadelikado pa yan. Kahit pa yung pagpapanggap natin at pagdidiguise, I learned so many things in your field of work." Nakangiting sabi ko at naalala ang panahon na didisguise kami bilang mahirap na may-ari ng maliit na kalenderya. Nag-aaral pa ako noon at doon ako nakilala nina Belinda at Alexon. Hindi nila alam yung buong pagkatao ko, every single details of my indentity, kung saan pamilya ako nagmuli at kung anong estado na buhay meron ako. They just knew me as Zychelle a commoner who owned a small diner in the street. Hindi na lang ako magtaka kung bakit ako iniwan ni Alexon dahil mahirap ako, yun ang alam niya. Apat na taon ang tanda ni Elisha sa akin at hindi lang halata sa mukha at pag-uugali niya, kaya hindi nahihiyang ipakita niya sa akin yung childish act niya minsan. Kaya minsan din napapakamalan akong ate niya.

Dahan-dahan siyang lumapit sa akin at niyakap niya ako ng mahipit, hindi ako makareact sa kinilos niya. Minsan din may pagka-unpredictable rin siyang pag-uugali at 'di mo talaga mababasa kung ano nasa isipan niya. Then she let me go and genuinely at me, "Thank you for telling me that Zy, I'm so flattered. 'Di ko ini-expect na yan ang sasabihin mo about sa propesyon na pinasok ko, minsan kargo de konsyensa rin kita na baka may masamang mangyari sayo dahil sa akin," I gave her a gentle smile. "Pero bakit 'di ka na sasama sa akin if ever may mission ulit ako?" she asked as she narrowed her eyes.

"Tumawag si Daddy nung isang araw, he told me that kuya Zyrus is in abroad together with mom. Because mom's condition is gotten worsen kaya need na talaga na ituloy yung medication sa abroad."

"How's uncle naman?" singit niyang tanong.

"Dad was fine naman," I paused, lumapit ako sa kama at umupo. Nilaro laro ko yung mga darili ko bago ako muli nagsalita. "Pero kailangan ko muna umuwi sa probinsya natin para tulongang si daddy sa pag-manage ng hotel lalo nang summer na ngayon ay expected na dadagsa na yung mga tao sa mga resort," ani ko. Lumapit rin si Elisha at umupo sa tabi ko, inakbayan niya ako saka sinandal niya ang ulo niya sa balikat ko.