Artık günde kimler tarafından zorbalandığıma yada kimin ne dediğine bakıp kafa yormuyordum. Aklımda olan tek şey eve gitmekti. Okuldan çıktım ve yine o zorba kızlara yakalanmamak için uzun yoldan gitmeye başladım. Yürüdüğüm her adımımda arkamı kontrol ediyordum.Evime azıcık kalmışken bi grup erkeklerin ve kızların bi çocuğu öldüresiye dövdüklerini ve zorbaladıklarını fark ettim. Telefondan polisi ararken bi kız geldi ve "Hey bu ucube polisi arıyor" dedi saçımdan çekerek çocuğun yanına sürükledi...çocuğun önüne beni düşürdüler ve önümde çocuğu ayağa kaldırıp hey sevgilinmi kimse neyse ne ölmesini istemiyorsan hemen 400 won ver aklımdan yanımda yemek parası olarak aldığım 500 won vardı ya tanrım bi gün eve başıma bela almadan gitsem ne olurdu ya? Çocuk gerçekten birazdaha hırpalanırsa ölecek gibi duruyordu. Kıza dönüp yok bende para mara dedim ama buna rağmen çantamı çekip içindekileri yere döktü sonra "ah iyi 500 won güzelll diyip gitti."çocuğa yardım ettim iyimisin diye sordum ben bunların daha fazlasını gördüm dedi sonra siren seslerini duymasıyla bi not kağıdına bişeyler karalayıp bişey olursa ararsın dedi ve koşup gitti.O mu beni koruyacaktı sokağın ortasında kahkaha patlattım ben olmasaydım ølucek olan çocuk beni koruyacaktı komikti.
Nasiil olmuş ficc
Devam ettirsemmi??
Yıldızı boyarmisnizz
Devamını istiyorsanız 5 yildizz
