İLK ADIM

4 1 0
                                    

Yolda yürüyorum aslında sadece yürüyormuş gibi görünüyorum fakat zihnimin içindeki düşüncelere bakarsak daha çok savaşıyor gibiyim. Evet savaşıyorum zihnimdekiler beni yok etmeye başlıyor ve ben savaşıyorum. Onları birleştirmek, bir yol aramak çok zor. Yoruldum her şey çok üstüme geliyor, nefes alamıyorum artık. Ama güçlü olmalıyım. Onun için güçlü olmalıyım, savaşmalıyım.

Ay yeter daha fazla düşünmemeliyim. Eve gidiyorum ama kardeşime söz verdim ona hediye almalıyım. Fakat ne alıcam? Ben anlamam ki o işlerden. Çocuklar ne sever? Hiç bilmiyorum. Neyse ben gidim elbet bir çocuk vardır orada o ne alıyorsa ben de aynısını alırım.

Ay ne çok şey var burada arabalar, bebekler, trenler... Çok sıkıcı. Bir dakika orada ayıcık mı var? Hayır hayır oraya girmemeliyim. Yönümü değiştirdim. Tam karşımda sarı saçlı bir kız çocuğu var, iyi bari o ne alırsa ben de ondan alırım. Diğer tarafa gitti. Peşinden gittim. Hıh onun buldum ve galiba oyuncağını seçmiş olmalı çünkü elinde daha önceden küçük bir kar küresi yoktu.

Kar kürelerinin olduğu rafa gittim. İlk gözüme çarpan kar küresini aldım. İçinde bir kız vardı elini açmış gökyüzüne bakıyordu. Sanırım bu idare eder. Hediyeyi alıp dükkandan çıktım. Tam yan sokağı döndüm derken etraf karardı. Hayır gece değildi. E o zaman neydi bu. Lanet olsun kafama torba geçirmişlerdi. Çırpındım biri arkadan kollarımı bağlamıştı bile. Olamaz, bunlar kim? Ellerinden kurtulmalıyım. Kime bilmiyorum ama önüme bir tekme attım evet sanırım birine vurdum ki bir inilti çıktı. Arkamdaki kişiye hiç kıymadım onada bir kafa attım ve kaçtım. Önümü göremiyorum, durdum. Başımı salladım torba düşene kadar salladım ve düştü. Koşmaya devam ettim. Lanet olsun arkamdalar hayır. Yolumu değiştirmeliyim. Tamam şu sokaktan dönmeliyim. Ah kafam! Sokaktan döner dönmez bir şeye mi çarptım. Hayır seslere bakılırsa biri bana sert bir şeyle vurdu. Gözlerim kararıyor, kapattım. Artık hiç bir şey göremiyorum, bir şey duyamıyorum. Fakat bilincim kapanmadan önce tek bir ses duydum "özür dilerim". Evet bunu duydum ses çok tanıdıktı ama o kişiyi göremedim.

Uyumamalıyım. Olmaz kalkmalıyım. Kardeşimin yanına gitmeliyim. Ben olmadan yapamaz o. Kimse korumaz onu. Gücüm kalmadı. Buraya kadar galiba. Bir şey hissetmiyorum. Bitti galiba.

YARANIN İZİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin