Misa

Başlangıç

"Zaman herşeyi içine alıp götürüyordu,evren ilk defa böyle bir yıkımla karşılaşmıştı,bütün elementler,enerjiler ve kaynaklar hepsi tükenmeye yüz tutmuştu.

Havadaki bütün titreşimler evlatları için haykıran anneler,yıkımda ailesini kaybedip ağlayan çocuklar ve daha niceleri ile doluydu."

satırlarını yazıp kapattı kitabı ve gözlerini gökyüzüne dikti,ayın ışığı irislerinde parlıyordu.Kurumuş dudaklarını hafifçe yalayıp bir şiir mırıldanmaya başladı.

"Saklanırdı beyaz meleklerin arkasında

Kaybolurdu bazen ebedi karanlıkta

Bulurdu şaşmazdı yolunu asla

Kelimeler yetmezdi onu anlatmaya..."

gözlerini kapatıp havadaki enerjiyi hissetmeye çalıştı,doğanın o güzel kokusunu içine çekerek yazdığı satırlara göz gezdirdi ve tek bir cümle mırıldandı.

"Yeşermişti ümitlerim,kopmuştu zincirlerim..."

Gözlerini tekrardan Ay'a dikip onu izlemeye başladı,onun güzelliği,ışığı,asaleti lafın kısası herşeyi onun için çok şey anlam ifade ediyordu.Onu izleyerek derin düşüncelerine dalmaya devam etti.

"Yoktu duyan büyüyordu her seferinde içimdeki çığlıklar

İndiğim zaman onların kalplerine kalmamıştı külden başka

Ölümün sesi benim değil çınlamalıydı onların kulaklarında

Sonuçlarım hepsi masumlara birşey olmazdı gamsıza."

Derin bir nefes alıp verdi,gözlerini tekrardan kapatıp düşüncelerine odaklanmaya çalıştı.

"Düşünmek,düşünmekti ayıran beni onlardan

Aynıydı birşey her zaman bendim yıkılan,bendim ölen

Bendim hisseden,bendim düşünen,bendim duyan

Vardı o yolda kaybettiğim umutlar..."

Göz kapaklarını aralayıp hislerini sözlüye dökmenin verdiği huzurla söylediklerini tekrardan zihninde tekrarlayıp kitaba yazmaya devam etti.Hislerini yazıya dökerken vakit gece yarısıydı,o ise bir dağ yamacında Ay'ı görebileceği en güzel yerde yalnız başına kitaplarıyla oturuyordu.Şu anda Dünya'da ondan huzurlusu olmadığına yemin edebilirdim.Yazmaya devam ederken durdu ve mırıldandı.

"Kimse duymayı seçmese ne kadar yüksek olsa da duyuramazsın çığlıklarını."

Tekrardan yazmaya devam etti,kafasındaki hisler ve düşünceler sürekli dönüp duruyordu.Dönüp durmasına bir şey diyen yoktu ama sürekli olarak,inanılmaz bir hızda dönüp duruyordu.Beyni yavaşlığa izin vermiyordu,veremiyordu.Bir kez daha yazdığı sayfalara ve gökyüzüne baktı.

"Bu en iyisi içindi asla iyi hissettirmese bile."

Yazıp kitabı kapattı,eşyalarını çantasına koydu.Çantası sadece bir kitap ve birkaç küçük şey alabileceği kadardı,çantasını kendi boynuna taktı ve bir omzundan geçirdi.Gözlerini son kez Ay'a çevirip gözlerini kapatıp uçurumun ucuna ilerledi.Adımları sıkı ve emindi,uçurumun ucuna geldiğinde kendisini aşağı doğru çantasıyla beraber bıraktı.

Düşerken saçları uçuşuyor,elleri ve ayakları sanki yıllarca esir kalmış bir kölenin özgürlüğe kavuşacakmışcasına istekli bir biçimde salınmıştı.Rüzgar sanki kıza güvence veriyormuşcasına onun vücudunu okşuyordu.Kız aşağı düşerken aniden gözlerini araladı ve vücudunu siyah kollar kapladığını farketti.Kız tamda beton zemine yapışacakken siyah kollar kızı yakalayıp güvenli biçimde yere indirdi.