İlk Görüşte Âşk

66 9 76
                                    

Yapmayanlar için söylüyorum hemen gidip önceki bölümü yani uyarıyı okumalısınız 😍. (Ben de yapmazdım)

~🌻~🌻~🌻~🌻~🌻~🌻~🌻~🌻~🌻~

Ben kalpsizim.

Ruhsuz, duygusuz.

Hiçbir şey hissedemiyorum.

Sanki içimde bir yerlerde bir parçam eksikmiş gibiydi.

Annem ve babam uzun bir yurt dışı seyahatine çıkacaklardı.

Bu da benim uzun bir süre evde yalnız kalmamdı.

Ailem gitmeden önce, elindeki bağlantıları kullanarak beni prestijli bir okul olan Akademi'ye kaydetmişlerdi.

Evet...

Annemin mahkemeye gidip katillikle suçlandığı o Akademi.

Okula ilk birkaç gün içerisinde alışmıştım, burası geniş ve ferahtı.

Kitaplarımı sıkıca tutarak koridorda ilerlemeye devam ettim.

Kitaplar yüzünden önümü pek göremiyordum o yüzden yerdeki çizgilerden ne kadar ilerlediğimi kafamda hesaplayarak yürüyordum.

Köşeye geldiğim anda birisine çarparak yere düştüm.

Kitaplar yere saçılmıştı.

Karşımdaki kişi de yeri boylamıştı.

Âniden oturarak benden özür diledi.

Ve bu benim ona bakmama sebep oldu...

Chu- Ah... çok özür dilerim önüme bakmıyordum.

Ben kendime gelene kadar etraftaki kitapları toplayarak ayağa kalkmıştı.

Tutmam için elini uzattı ve tekrar konuştu.

Chu- Sen iyi misin? Canını yaktım mı?

Tamamen hipnotize olmuş gibiydim.

Başımı yavaşca hayır anlamında salladım.

İçimdeki bir şeyler harekete geçmişti.

Sanki göğsümdeki o boşluk bir anlığına dolmuş gibiydi.

Annemin bana anlattığı gibi hissediyordum.

Onun babama olan âşkı gibi.

Yavaşça ve çekinerek onun elini tuttum ve beni yerden kaldırdı.

Kitapları tekrardan bana verdi.

Chu- Uhm... O zaman sonra görüşürüz.

Diyerek bana gülümsedi.

Bana gülümsedi!

Daz- Evet... Şey... Görüşürüz...

El sallayarak dedim ve gidişini izledim.

O andan itibaren biliyordum ki.

O benim olmalıydı.

Sadece benim.

Ancak mutluluğum sadece 10 saniye sürdü.

Bir tane kız ona yaklaştı.

Hima- Sempai nerede kaldın! Her zaman geç kalıp beni bekletiyorsun!!

Chu- Özür dilerim Himari.

Hima- Her neyse hadi eve gidelim olur mu?

Başını sallayarak onayladı ve eve doğru yürümeye başladılar.

Dayanamadım ve onları eve kadar takip ettim.

Böylece onlar hakkında detaylı bilgiler öğrendim.

Âşıkk-ı Yan-kun (SoukokuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin