HİSSİZLİK

1-Önemsenmemek

Biliyoruz ki bir insandan vazgeçmek çok zordur çünkü onunla yaşadığımız, onunla güldüğümüz, onunla ağladığımız günleri geride bırakamayız ama bir de diğer tarafından bakmalıyız. Karşımızda bizi anlamak istemeyen, kararlarımıza saygı duymayan biri varsa ondan vazgeçmemiz gerekir.

Bir keresinde bir insanı o kadar çok sevmiştim ki ondan gidemedim ama ne yaparsam yapayım olmuyordu. Her zaman ondan bir şey istediğimde beni susturmaya çalışıyordu. Sırf onu sevdiğim için susuyordum. Uyarmama rağmen bazı şeyleri yapmaya devam ediyordu bu beni çok yormuştu. Mesajlara geç cevap veriyordu, ilgisiz bırakıyordu, en çokta bazı kelimeleriyle kalbimi kırıyordu.

Bir gün beni anlasın diye uzun bir paragraf yazdım onunla iyi olmak istiyordum sanki beni anlasın diye zorluyordum. Heyecanla onu bekledim ama o geldiğinde mesajı görmezden gelip sadece "ben geldim" yazdı.

Mesaja girmedim çünkü herhalde birazdan yazdığım mesaj ile ilgili bir mesaj atar diye bekledim. 1-2 saat geçti hala attığım mesaja bir yanıt gelmedi. En sonunda girdim mesajlara ama sadece ilk mesajı vardı. Sadece görüldü atmıştım. Nedense bu beni üzmüştü çünkü benim dediklerimi asla takmıyordu sanki ilişki tek kişilikti.

En sonunda bu konuyla ilgili bir fikirin yok mu? Dedim ama 4 saat boyunca aktif olmasına rağmen cevap gelmedi. Bayağı bekledim en sonunda mesaj atmıştı.

Mesaj da;

-Onlar benim arkadaşım değil sadece bana bazı kötü şeyler dediler onu halletmek için onlarla takılıyorum belli bir zaman sonra konuşmayı bırakırım sende bunlara takılma.

Normalde takılmazdım ama kızlar iyi biri değillerdi. Karşımda duran kişi de şerefsizin tekiydi ne yapacakları belli olmazdı. Size çok saçma gelebilir ama bir çok kişi böyle birine aşık olmuştur.

Ben bu durumu kabullenmek istemiyordum ama ayrılmakta istemiyordum en iyisi şuanlık susmaktı.

En az 2 ay geçmişti ama hala onlarla konuşuyordu. Rahatsız olduğumu bildirdiğim halde bunu hiç utanmadan yapıyordu. Artık çok kötü hâl almaya başlamıştı. Birbirlerinin postlarını beğenme, hikaye beğenme, videoya yorum yapmak gibi bir çok şey daha da eklenmişti normalde kabul ederdim ama bunlar normal yorum değildi. Genellikle "Çok tatlısın, yakışıklısın, Allah seni bana bağışlasın" Gibi yorumlardı.

Yine uzun bir paragraf yazıp ona attım ama o hala beni erteliyordu. Açıkçası net bir tabirle manipülasyon yapıyordu. Sayesinde her gün ağlama, bitkinlik, nefes darlığı yaşıyordum. Bu bana ağır gelmişti çünkü onunla gelecek hayali kuruyordum.

Beni kendine öyle bağlamıştı ki ondan kopamıyordum ayrılmak istesem bile bir şey beni ayrılmamak için tutuyordu. Arkadaşlarım, ailem hiç biri bu halimden memnun değildi. Cildi güzel olan bir kızdan göz altları mosmor, yüzünde morluklar oluşmuş bir kıza dönüşmüştüm en önemlisi de hayata olan hevesim gitmişti artık mutlu olamıyordum. Her mutlu olduğumda aklıma bana yaptıkları geliyordu.

Bununla savaşmak zor gelmeye başlamıştı. Çevremdeki herkes mutluydu ya da en azından mutsuz olsalar da mutlu görünüyorlardı ama ben onu bile yapamıyordum. Eskiden çok iyi rol yapardım fakat artık işe yaramıyordu.

Kafama koymuştum artık onu bırakacaktım ama yine yazıp kafamı karıştırmıştı ne zaman unuttum desem her zaman gelip aklımı karıştırıyordu. 6 kere uzun paragraf yazdım sırf anlasın diye ama asla anlamak istemedi çünkü biliyordu ki ben ondan asla gidemezdim o yüzden umursamıyordu.

Fakat artık ne kadar sevsemde bu saygısızlığa göz yumamazdım ondan ayrılmak istediğimi söyledim sadece görüldü atıp geçti işte bu kadar önemsizdim gözünde o kadar büyük acı hissetmiştim ki kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu galiba hiç sevilmemiştim evet o gitti ama verdiği sözler kalmıştı...