I Dare You | BoyXBoy | MPREG

Ch.1

STEFANO DE VERA

Masaya akong naglalakad sa hallway ng paaralan, may bitbit rin akong isang paperbag na naglalaman ng isang tupperware. Gumawa kasi ako ng mango graham at nais ko sanang ibigay ito sa isang tao na naging insperasyon ko mula second year college hangang ngayong fourth year college na kami. Oo ganun ka tagal ko syang gusto.

Kendrick Xeven Monreal. The heir to Emperial Monreal, isa sa pinakamalking business empire sa mundo. He's the guy that has my heart, he's the guy I've fallen to, pero I doubt he would catch me. He doesn't even know me, nor even noticed me, kahit nagkikita naman kami sa ilang mga business parties.

Anyways, huminto ako sa isang locker na masyadong pamilyar sa'kin, dito kasi ako pumupunta tuwing umuga para magiwan ng mga pagkaing kung ano-ano. Inilgay ko ito sa itaas ng locker nya, tapos kumuha ako ng notepad mula sa jacket ko at sumulat ng note duon, pagkatapos ay idinikit ko ito sa locker nya. Napangiti ulit ako ng makita kinuha nya ang ibinigay ko kahapong cupcakes.

"Anong nginingiti mo dyan? HAHAHA umaasa ka parin???" Isang haliparot este isang babaeng nagngangalang Kisha ang lumapit sa'kin para guluhin ang beautiful morning ko. Tinignan ko lang sya, at hinintay ang sunod nyang sasabihin.

"Listen, Stefano isn't it? How many times do I have to tell you, hindi ka magugustuhan ni Drix, he will never even look at you...at ang mga binibigay mo will always end up in the garbage bin...kagaya nung kahapon, tsk nagsasayang kalang ng paper bag" Napakunot ang nuo ko sa sinabi nya, kaya tinignan ko ang basurahan sa tabi ng locker, at totoo nga, nandun ang binigay ko kahapon.

"Anywaysss keep in mind, he doesn't even like your food, what more ang gustuhin ka." and with that, umalis sya. Napatayo lang ako ng matagal habang nakatulalang nakatingin sa garbage bin, parang may pumiga sa puso ko habang tinititigan ito, hangang sa namalayan ko nalang na tumulo na pala ang mga luha ko.

"HUY! Bakla ka, kanina pa kita hinahanap, andito ka lang pala...teka, anyare? Ba't ikaw nag crayola dito sa hallway?" napatawa lang ako at inilipat ang pansin sa best friend kong si Evan. "Bes..." iyak ko sa kaniya at lumapit para yakapin sya. Agad naman nya akong niyakap, he rubbed soothing circles on my back to comfort me.

"Para naman tayong tanga dito bes, sa hallway pa talaga...pero tangina para sa'yo, ang social anxiety nalang talaga ang lalayo!" mahina akong napatawa sa sinabi nya, kaya bumitaw ako sa yakap at pinunasan ang mukha ko gamit ang panyo. "Anyare anteh?" paulit na tanong nya. "Walaaaaa...napuwing lang" I lied.

"Che! Wag ako! May napuwing bang may dala sipon? yukkkk kaderder!!!" pabiro ko syang tinignan ng masama kaya sabay kaming napatawa "For the truth na nga! Ano yon?" seryoso nya akong tinignan. Napahugot ako ng malalim na hininga, nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sa kanya, medyo may pagka over pa naman to sa lahat ng bagay.

"Ano kasi...Yung mga niluluto ko para ibigay kay Drix...nasa garbage bin" dahan dahan kong tinignan ang ekspresyon nya, he seems calm and collected, pero I know better, he's fuming in anger deep inside. "ANOOOO!!!!! ASA-hmp" Agad kong tinakpan ang bibig nya dahil sa sobrang lakas ng sigaw nya at lahat ng tao sa hallway napapatingin na sa amin.

"Shhhhh...ibubulgar mo pa eh. At tsaka hayaan mo na, baka di nya lang bet yung mga niluluto ko...I have to spice up my game in cooking, baka di lang pasok sa panlasa ng mayayamang kagaya nya." mahinahon at dismayadong paliwanag ko rito. Nanlaki ang mata nya at napasinghap "Beh! Ang yaman nyo rin kaya??? At anong di pasok sa panlasa nya, nahihibang ka na ba? Nakakalimutan mo ata na may ari kayo ng kilalang restaurant sa Dubai, Italy, Mexico at iba pa! Kung mahirap na kayo nyan, ano ako pulubi?" hingil nyang sambit.

Napahinga nalang ako ng malalim at tinignan ulit ang basurahan. Maybe I should really put more effort sa mga binibigay ko sa kanya, bakasakaling matikman nya ang mga luto ko at mapansin na nya ako. "Oh oh, wag mo na tignan, alam kong nasasaktan ka...Hmmm alam mo na may business party ulit ang mga parents natin mamaya? Andddd I heard dadalo ang mga Monreal, so it means nandon si Drix" he looked at me with a mischievous grin.

"Oh, ako nanaman ang trip mo?" bored ko syang tinignan, ngunit isang nakakapanglokong ngiti ang ibinalik nya sa'kiin. "Gusto mo mag effort para ma pansin ka?" tumango ako sa kanya ng mahina, na halos di nahahalat. "I'll come over at your place tonight, I'll tell my parents na sasabay ako sa inyo....I'm gonna make sure Mapa pansin ka nya mamaya, at ikw lang ang tititigan nya the whole night! HUWAHAHAHA!!!"

Agad ko syang tinampal sa psingi kaya napapigil sya at napadaing sa sakit "Wag mo nga akong pinagloloko, at saka kahit ano pang ayos ko, he will never look at my way dahil una sa lahat he is not attracted to a man, straight as a ruler yun" I said at inirapan lang sya. "Bes, remember, bendable ang rulerrr!" tawa nya bago tumakbo papunta sa isang classroom.

Hayyyy mom and dad said na para raw akong babae, some of their business partners thought na babae ako pero boy cut lang. I wish it was true though, sana babae nalang ako. Baka may chance pang mapansin nya ako.