Sabah uyandım yine o lanet okula gidecektim. O lanet sınıfa gircektim. Ve işkenceler işte o zaman başlayacaktı.
"Günaydın ezik şey." Hiç bir tepki vermeyince beni itti yere düştüm. Hiç beklemediğim bişey oldu beni biri kaldırdı. Onu ilk defa görüyordum sanırım okula yeni gelmişti. "T-teşekkür ederim." Gülümseyip Tolgaya döndü. Yüzündeki tebessümün yerini öfke aldı.
"N'aptığımı zannediyorsun sen? Ha cevap ver!" Tolgayı ilk defa bu kadar endişeli görmüştüm. Bişey demeden gitti. Çocuk bana döndü. "Ahmet ben. Ahmet Can Dündar." Gülümsedim. "Feride Özdinç." "Memnun oldum Feride." "Bende. Bu arada çok sağol bana yardım eden ilk ve tek kişisin." Dedim gülümseyerek.
Biraz şaşırdı. Hatta direkt dona kaldı. "İnsanlar çok acımasız." Dedi sonra kolumdaki morluklara baktı. Yine dona kaldı. "Bunlarıda mı onlar yaptı?" Gülümsemeyi bıraktım. "H-hayır." Ne diyecektim kim yaptı diyecekti babam diyemezdim. Daha kötü olurdu.
"Kim o zaman" bakışı attı. Sessizlik. "Feride beni anladığını biliyorum. Kim yaptı?" "Söyleyemem daha fena olur." "Söylediğini nerden bilecek kimseye söylemem hadi söyle yoksa gidip okuldaki herkesi dövücem." Gülümsedim. "Yok o zaman okuldan atılırsın. Ben ben," Bi an tereddüt etsemde cümlemi tamamladım. "Prensim olmadan bu okulda yapamam."
1.Bölüm'ün sonuu bu kadar kısa olmasını istemezdim. Kusura bakmayın. Ayrıca WattPad'i karne günü dalga geçmesinler diye silmiştim az önce geri yükledim ve çok sevindim bi önceki kitabım çok okunmuşş. Çok teşekkürler ballarım 🙃❤️🔥💞
