"Ne demek gidiyorum?"
"Ayza bak, gerçekten--"
"Kenan bu şimdi mi söylenir? Hani her şeyi birbirimize anlatıyorduk? Hani söz vermiştin?"
"Ayza, sana söyleyeceğimde ağır bir tepki vereceğinden korktum, yoksa niye söylemeyeyim?"
"Şimdi daha mı iyi oldu? Buradan gidiyorsun ve benim bundan haberlerden haberim oluyor!"
"Bak özür dilerim--"
"Ne zaman gidiyorsun?"
"Ne?"
"Ne zaman gidiyorsun?"
"1 ay sonra"
...
"Ayza?"
"Git"
"Ne?"
"Git. Annen çağırıyor duymuyor musun?"
"Ayza--"
"Kenan git dedim."
Kenan derin bir nefes aldı, bir süre daha ona baktı ve yutkundu. Sonra ona seslenen annesini daha fazla bekletmemek için hızlıca eve gitti. Sokakta tek kalan Ayza, ne yapacağını bilemez bir şekilde Kenan'ın peşinden yola bakıyordu. Gözlerinde yaşlar hissedince hemen elini yumruk yapıp gözlerini sildi. Eve doğru yürümeye başladı. Eve varınca annesi karşıladı onu.
"Gerçekten gidiyor muymuş Juventus'a?"
"Evet anne."
"Ne zaman gidiyormuş?"
"Bir dahaki ay. Yemeğe yardım lazım mı?"
Annesi başını hayır anlamında sallayınca Ayza hızlıca odasına gidip kapıyı kapattı. Yatağına uzandığında hala gördüğü o haberi düşünüyordu.
"Kenan Yıldız, the new star of Juventus Young Team"
YOU ARE READING
𝒢ü𝓏𝑒𝓁 𝒴ı𝓁𝒹ı𝓏ı𝓂/𝒦𝑒𝓃𝒶𝓃 𝒴ı𝓁𝒹ı𝓏
Fanfiction"Belki yıldız olan benim, ama sen benim güzel yıldızımsın"
