ბიძია იუჯინი🔞

თავი13

-ბიძია მოვრჩი ბანაობას.
ვალე იუჯინს გვერდით მიუჯდა.
-ბიძია ბოდიში, მეგონა კარები ჩავკეტე...
-არაფერია.
ღიმილით თქვა იუჯინმა და ვალეს ჩაეხუტა.
-ჩემო პატარა პრინცესავ.
-ვახშამი მოგიმზადე.
-რატომ შეწუხდი? გამოვიძახებდი რამეს.
-არ შევწუხებულვარ.
-ყოჩაღი გოგო ხარ.
-მადლობა ბიძია.
ვალემ იუჯინა ლოყაზე აკოცა.
ჯანდაბა ტენ! ჩემი დისშვილია... პატარა პრინცესა... დიდი ტრაკით...
-ბიძია რაზე ჩაფიქრდი?
-არა არა ისე...
-წავალ მაგიდას გავშლი.
-აჰა მიდი.
რამოდენიმე ხანში ვალე და იუჯინი სავახშმოთ დიდ შუშის მაგიდასთან მოთავსდნენ.
-ბიძია...
-გისმენ.
-რა ჩაფიქრებული ხარ, მოხდა რამე?
-არა პატარავ, ყველაფერი კარგადაა.
ვახშმის შემდეგ ვალემ და იუჯინმა მისაღებში გადაინაცვლეს.
-დაბადების დღეზე რას აპირებ?
-აუ რავი, არ მომიფიქრებია.
-ჩვიდმეტის ხდები, ვფიქრობ წვეულება არაა ცუდი აზრი.
-ბიძია წვეულებაზე ვინ უნდა დავპატიჟო? გუკის და ჯიმინის გარდა არავის ვემეგობრები.
-ხო... მოვიფიქრებთ რამეს.
-არ გინდა, ბოლოს დაბადების დღე არც კი მახსოვს როდის გადავიხადე.
-როგორც გინდა პრინცესავ.
-ბიძია მე დავწვები, გვიანია უკვე.
-კარგი, ტკბილიძილი.
-შენ არ იძინებ?
-კი, ცოტახანში.
იუჯინი ვალეს ძლიერად ჩაეხუდა და ყურში ნაზად ჩასჩურჩულა.
-ტკბილიძიკი პატარა პრინცესავ.
მთელს სხეულში ვალემ ჟრუანტელი იგრძნო, ეს არ იყო მზრუნველი ბიძიას სიყვები.
რა კარგია... პირველად ვგრძნობ მსგავსს.
-ღამემშვიდობისა...
თქვა საკუთარი შეგრძნებებისგან დაბნეულმა ვალემ და დასაძინებლად წავიდა.
-დილამშვიდობისა.
ვალე გაიზმორა.
-დილამშვიდობისა ბიძია.
-როგორ გეძინა?
-კარგად.
ვალე იუჯინს მოეხვია.
-ბიძია შეიძლება საღამოს წავიდე?
-როცა გინდა.
ღიმილით თქვა იუჯინმა.
-არ გშია პრინცესავ?
-ცოტა.
-შენი საყვარელი ბლინები მოვამზადე.
-მმმ... ორ წუთში მოვალ.
ვალემ თავი მოიწესრიგა და სამზარეულოში შევიდა.
-მოდი შეჭამე.
ვალე საუზმეს შეუდგა.
-აუ რა გემრიელია.
-შეგერგოს პრინცესავ.
იუჯინმა ვალეს შუბლზე აკოცა.
,,გუკი-სად დაიკარგე ფისო❤️"
,,ვალე-ბიძაჩემთან ვარ."
,,ჯიმინი-დღეს გვნახავ?"
,,ვალე-აუ ბიჭებო არ ვიცი."
,,ჯიმინი-მომენატრე🥺"
,,ვალე-კარგი, საღამოს გამოვალ."
,,ჯიმინი-❤️❤️კოლას გიყიდი."
,,გუკი-ქრთამს აქვს ადგილი."
,,ვალე-რატომაც არა."
,,ჯიმინი-კაი, მოგწერ ცოტახანში."
,,გუკი-კარები მიიკეტე ნძრევას თუ აპირებ."
,,ჯიმინი-გააჯვი🖕🏻"
-ვალე...
-გისმენ ძია.
-გაემზადე სადღაც მივდივართ.
-სად?
-სიურპრიზია.
-აუუ!
-მიდი მიდი.
იუჯინმა ვალე ტექნიკის მაღაზიაში წაიყვანა.
-ბიძია აქ რა გვინდა?
-მოიცა ორი წუთი.
იუჯინი კონსულტანთან მივიდა.
-მოგესალმებით, რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
-გამარჯობა, ბილო მოდელის აიფონი მინდა.
-რა ფერი?
იუჯინი ვალეს მიუბრუნდა.
-თეთრი თუ შავი?
-მე... არ ვიცი...
-თეთრი? უფრო გოგოსია.
ვალემ თავი დააქნია.
-აჰამ.
იუჯინი კონსულთანთთან მიბრუნდა.
-თეთრი გვინდა.
-კარგი არჩევანია.
-ბარათი? ქეში? იქნებ განვადება გსურთ?
-ბარათით.
-სალაროთან წამობრძანდით.
რამოდენიმე ხანში იუჯინთან კონსულტანტი მივიდა და შეფუთული ტელეფინი მიაწოდა.
-მე არა, ამ გოგონას მიეცით.
ვალე იუჯინს ჩაეხუტა.
-ბიძია! საუკეთესო ხარ! მადლობა!
-არაფრის პრინცესავ.
ვალე და იუჯინი გარეთ გავიდნენ.
-ბიძია ძააააან დიდი მადლობა.
-არაფრის პატარავ.
იუჯინმა ვალეს ლიყაზე აკოცა.
-მიხარია რომ ბედნიერი ხარ.
-ძაან! ძაან!
-პატარავ მე საქმეებზე ვარ გასასვლელი, სახლში დამელოდე კარგი?
-ბიძია მე მეგობრების სანახავად მინდოდა წასვლა.
-წადი, რა პრობემაა.
-მადლობა.
ვალე იუჯინს ჩაეხუტა.
-მიდი გაიქეცი.
რამოდენიმე ხანში ვალე უკვე ჯიმინის და გუკის სახლის წინ იდგა.
,,ვალე-კარი გამიღეთ🥺"
,,ვალე-აქ ხართ!?"
,,ვალე-ანძრევთ?"
ვალემ კარებზე დააკაკუნა.
ჯანდაბა რას აკეთებენ!?
კარები საშვალო სიმაღლის ქერათმიანმა ქალმა გახსნა.
-საყვარელო როგორ ხარ?
-კარგად, თქვენ როგორ ბრძანდებით.
-კარგად საყვარელო, შემოდი.
ვალე მორცხვად შევიდა სახლში.
-მე მივდივარ, ბიჭები მაღლა არიან.
-მადლობა.
ვალემ ჯიმინის ოთახში კარი შეაღო.
-რას...
ძმები საწოლზე იწვნენ, სახის ნიღბებით და თვალებზე კიტრით.
-რა საყვარლები ხართ.
ჯინინი და გუკი საწილიდან ადგნენ.
-სპა პროცედურები გაქვთ?
-გინდა შენც?
ღიმილით იკითხა გუკიმ.
-იყოს არ მინდა.
-მაშინ ყავა?
-სიამოვნებით.
გუკი ჯიმინს გვერდით მიუჯდა.
-ძამიკოო...
-რა ჩემი ყლე გინდა!?
-მე და ვალეს ყავა გვინდა.
-გაიკეთე მერე.
ვალე ბიჭებს შორის ჩაჯდა.
-იცით რა მაქვს?
-რა?
ვალემ ბიჭებს ახალი ტელეფონი აჩვენა.
-ვაუ... გილოცავ.
ღიმილით თქვა ჯიმინმა.
-საიდან გაქვს?
-ბიძაჩემა მაჩუქა.
-გილოცავ, მშვიდობაში.
-მადლობა.
ვალე ფეხზე ადგა.
-ჯინიმ წამო ყავა გავაკეთოთ.
ჯიმინმა ვალეს წელზე ხელი მოხვია.
-კარგი.
გუკის გაეღიმა.
-ვალე დღეს ძალიან ლამაზი ხარ.
-მადლობა.
ჯიმინი ვალეს ჩაეხუტა.
რატომ... რას ვგრძნობ? ბიძია რომ ჩამეხუტა...
-ჰეი რა გჭირს?
-არაფერი...
ჯიმინმა ვალეს ყავა მიაწოდა.
-მადლობა.
-არაფრის ფისო.
მეგობრები დივნის წინ მოთავსდნენ და საღამომდე ლაპარაკობდნენ.
-ბიჭებო გვიანია უკვე, უნდა წავიდე.
-მართლაც, დაბნელდა უკვე.
-წავედი.
-ბნელა მარტო სიარული სახიფათოა.
ვალემ გუკის ლოყაზე აკოცა.
-მზრუნველიბისთვის მადლობა.
-ტაქსს გამოვიძახებ.
-არ გინდა, ბიძაჩემს დავურეკავ.
ვალემ ტელეფონი ამოიღო.
-ბიძია რას აკეთებ?
-სამსახურის საქმეებზე ვარ გასული, მშვიდობაა?
-კი კი.
-კარგი პრინცესავ გავიქეცი მაშინ.
-დროებით.
ვალემ ტელეფონი გათიშა.
-წავედი მე.
-არ ცალია?
-არა.
-ჯიმინ შენ ხომ ისედაც მიდიოდი და ბარემ გააცილე.
-სულ ორი წუთი მინდა.
ჯიმინი მალევე გაემზადა.
-შე პატარა ძუკნა ბიჭო! ჩემი ზედა გაცვია!?
-აგვიანრბს უკვე ვალე, წავედით.
ჯიმინმა ვალეს ხელი გადახვია.
-გავიქეცით...
ჯიმინმა ვალე სახლამდე მიაციალა.
-მადლობა რომ მიმაცილე.
-არაფრის.
ჯიმინმა ვალეს შუბლზე აკოცა.
-მშვიდობიანი ღამე.
ჯიმინმა ვალეს თმა გაუსწორა.
-მიხარია რომ შენაირი მეგობარი მყავს.
-მეც.
ჯინიმი ვალეს ჩაეხუტა.
-მისმინე... უბრალოდ მინდა იციდე რომ ჩემი იმედი ყოველთვის შეიძლება გქონდეს, ნებისმიერ სიტვაციაში შენს გვერდით ვიქნები.
-ვიცი ჯიმინ, ძალიან გაფასებ და მიყვარხარ.
-მეც.
ვალემ ჯიმინი გადაკოცნა.
-უნდა წავიდე.
ჯიმინმა ვალეს ხელი დაიჭირა.
-მოიცადე...
-რა მოხდა?
-მე...
-ჯიმინ...
-ბიოლოგიის დავალებას დამიწერ?
-არაა პრობლემა.
-მადლობა.
მეგობრები ერთმანეთს დაემშვიდონბებ და დაიშალნენ.
-დე მოვედი.
ვალე სამზარეულოში შევიდა.
-დედა ისევ დალიე!? აახ ჯანდბა!
ქალი ფეხზე ადგა.
-კი! მინდა და დავლი! შენ რა!?
-მკიდია! რაც გინდა ქენი!
ვალემ ითახში წასვლა დააპირა როდესაც ძლიერი დარტყა იგრძნო.
-დედა! როგორ ბედავ!? როგორ!
-ხმა! ჩემ სახლში რასაც მინდა იმას გავაკეთებ!
-ჩემი სახლიცაა!
-შენი სახლი!? ხმას როგორ იღებ!?
როზამ ვალეს სახეში ხელი ისე გაარტყა რომ ვალე დაბლა დაეცა.
-მამაშენი მოკალი! შენ გათამამებული ლაწირაკი იყავი! ქმარი წამართვი! დედამოტყნული იუჯინიც კი შენს მხარეს იყო!
-მე... არ ვარ მკვლელი!
-არ ხარ!? წამით დაფუქრდი, რომ არ გეტირა და უბრალიდ ტორტს დალოდრბოდი მამა მოკვდებოდა!?
ვალეს სიმწრის ცრემლები წამოუვიდა.
-იცი შენი დაბადება თავიდანვე არ მინდოდა, აბორტი უნდა გამეკეთებინა, მამაშენმა და ბიძაშენმა გადამაფიქრებინეს.
-მეზიზღები...
როზამ ხელი მოიქნია.
-გაჩერდი!
სამზარეულიში სემი შემოვარდა.
-შენ რაღა გინდა!
-სადარბაზოში ისმის შენი ყვილი! არ გრცხვენია!
-კი მცხვენია! ჩემი შვილი მკველია!
-ლოთობ! უყვირი! ამცირებ! ის კი მაინც შენს გვერდითაა! მუშაობს და გინახავს!
-მამამისი მოკლა! ეხლა კახებთან წევს საჩუქრების გამო!
ვალე ფეხზე ადგა.
-რა თქვი!
-საიდან გაქვს ახალი ტელეფონი!? მიპასუხე შე ბოზო!
-ბიძაჩემმა მიყიდა! ერთადერთია ჩვენ ოჯახში ვისაც არ ვკიდივარ!
სემლა სალეს ხელი მხარზე დაადო.
-შენს ოთახში წადი და ეცადე დაწყანარდე.
სემა როზა დააძინა და ვალეს ოთახში შევიდა.
-როგორ ხარ?
-ნუ იქცევი ისე თითქოს ღელავ!
სემი ვალეს გვერდით მიუჯდა.
-ჰეი, არ მინდა რომ შენაირ ლამაზ, ჭკვიან და კეთილი გოგო ცუდათ იყო.
სემმა ვალეს მუხლზე ხელი დაადო.
-რას აკეთებ!?
ვალე შეხტა.
-მშვიდათ პატარავ, ნუ ღელავ, უბრალოდ მოდუნდი...
ვალეს კაცს ხელი გაარტყა.
-გაეთრიე! წადი!
ვალე კედელთან აიტუზა.
-შე ბოზო!
კაცმა ვალეს კისერში ხელი წაავლო.
-ამას ინანებ...
სემმი ვალესთან უფრო ახლოს მიიწია.
-ვინმე თუ ეტყვი შენც და დედაშენსაც ვეღარ გიპოვნიან.
სემმა ვალეს ყელზე ხელი უფრო ძლიერად მოიჭირა.
პატარა და დაუცველი გოგო შიშისგან კანკალებდა და უკვე სიცოცხლეს ემშვიდობებოდა.
-მარტოხელა ლოთს არავინ მოძებნის.
ვალე უკვე გონებას კარგავდა.
-შენთან კი... სხვანაირად მოგხედავ...
სემმა ვალეს ხელი გაუშვა და სახლიდან წავიდა.