O gün sabah yani düğün sabahımda yatağımdan yere düşerek uyandım kolumun üstüne bir uçuş şeklinde düşmem ile ağzımdan nefes alamama sürecim başlamıştı saate bakmamla gözlerim ciğer görmüş sokak kedisi gibi açıldı evde emre saat kaç haaa saat kaccc diye bağırıyorken telefonum çaldı evet sevgilim evimin kalası arıyordu inanamıyorum evleniyorduk annem geldi kapıdan ilayda diye haykıran annem ses tonunu ayarla bakışı attiktan sonra sesini inceltmisti gözleri dolu dolu bana bakan annem odama girme cesareti olmayan babam evin tek çocuğu olan benim gelin olacağım gerçeği tek kızını evlendirmek sanırım bahçe işleriyle ugrasan bi adama yani babama fazla gelmse de hamile olduğum için evleneceğim kaldıramayacagi bi yük onun için evimin kalası birazdan gelir hazirlanamam lazim düğün günüm gelinliğim çiçeğim duvak annnneaaaggggg nerdesinnn anmmeagggg diye bağırmama neden olan şey ne biliyim ilk defa evleniyorduk yani ayrılmayıversin dibimden tam hersey yolunda derken emre geç kalmıştı ne Nergiz hanım arıyordu beni ne de Berk bey artık telaşlanmaya başlamış evde dönüp duruyordum deli dana gibi oradan oraya derken Nergiz hanım aradı telefonu o kadar heyecanlı açtım ki bunları duymak aklıma gelmedi ki evimin kalası kaza yapıp ölmez beni bırakıp ölemez bebeğim peki herşey nasıl bir anda yıkıldı ki üstüme ufacık dünyam nasıl kocaman olup düştü ki üstüme anlamsızca gözlerimde oluşan karartı beni dip bir çukura sürükledi
