Ben Savaş, bireysel biriyim. Genelde insanlar durgun olduğumu savunuyorlar fakat bilmedikleri şey şu sadece onlarla konuşmaktan haz almıyorum.
İnsanlar karantina bittiği ve okula gitmeye başladığımız için mutlular fakat ben pek öyle düşünmüyorum. Ne olurdu biraz daha evde kalsaydık? Her şey gayet güzel gidiyordu...
Bugün garip hissediyorum çünkü iki sene sonunda okula gidiyorum. Lise iki oldum, zaman çok hızlı geçiyor...
Leş bir ortam burası.
Herkes herkesi tanıyor gibi aslında kimsenin kimseyi tanımıyor oluşu gibi.
Cam kenarında bir sıra tuttum kendime, üstüne kazınanları okumayı deniyorum
"Seni seviyorum"
"Senden nefret ediyorum"
Ve benzeri tonlarca şey...
Kafamı sağa çevirdiğimde ilk gördüğüm okul açılmadan önce sadece siyaset tartıştığım kerem oluyor. Yanıma gelmesini bekliyorum
Bekliyorum
Bekliyorum
"Peki süper zeka, geliyorum!"
Aslına bakıldığında hiçbir zaman utangaç bir insan olmadım sadece, sanırım o aptalın yakın arkadaşım olacağını hissetmiştim...
"Bir saattir seni bekliyorum, yanıma otursana."
"Geliyorum"
Sonunda Kerem! Ama bu sefer siyaset tartışmaya meraklı değilim.
Daha ilk günden Kerem hakkında çok şey öğrendim. Aslında garip bir tip fakat emo.
Emolar her zaman daha eğlencelidir, bu bir gerçek.
"Kerem"
"Hm?"
"Senin adın bundan sonra emo olsun"
"Ahahahah neden?"
"Çünkü öylesin."
Bence yeterince tatmin edici bir cevaptı.
"Peki ama başka şekilde seslenirsen bozuşuruz."
"Anlaştık emo."
Teneffüse çıktığımız anda biri takıldı gözüme, uzun boylu, mavi saçlı, gözlüklü bir tip.
Sevimli geldi ve dışardan yeterince ne olduğu belliydi.
"Emo"
"Hm?"
"Ben bununla konuşmak istiyorum!"
"Kiminle?"
"Şurda duruyor bak. Mavi saçlı"
"Ha o mu? O Deniz. Sanırım şuan bir konuştuğu yok. Hızlı olsan iyi edersin."
Pekala ukala, bu beni gaza getirdi!
Denizin yanında koşmak istesem de sadece instagramını bulmakla yetindim.
Tamam evdeyim ve fazlasıyla aç haldeyim.
Pilav? Hayır.
Tavuk? Sevmem.
Derken telefonuma bir mesaj düştü;
"Ne zaman evleniyoruz?"
Bu Denizdi. Kendimi paylaştığım bir fotoğrafta bana yürümüştü. Neden karşılık vermeyeyim?
"Damatlığım hazır :)"
BİNGO!
Denizle saatlerce sohbet ettik, tanıştık.
Tahmin ettiğim gibi tamamen erkeklerden hoşlanıyordu. Birkaç gece Denizle konuştum fakat tek sıkıntı şuydu; ben ne kadar flörtözsem Deniz de en az o kadar takıntılıydı.
Bir gece tamamen eğlenceli şekilde konuşurken bana
"Sevgilim olmak ister misin?" Diye sordu.
Ne?
"Deniz her şey çok yeni biliyorsun sadece flört edemez miyiz? Sonrasında düşünürüz."
Cevabımın Denizi üzdüğünün farkındaydım fakat kabul etti.
"Öyleyse yarın bir işin var mı?"
Buluşacak mıyız? Şimdi mi? Ah tanrım...
"Aslında yok"
Aptal! Reddedebilirdin.
"Öyleyse yarın birlikteyiz."
Aptal olduğumu savunuyorum çünkü Denizin nasıl bir tutum sergileyeceğini bilmeden buşuşmayı kabul ettim ve istemeyerek ekledim:
"Olalım bakalım..."
