Babamla antiraman yapmayı gerçekten çok özlemiştim. Çok uzun aylardır görmediğim yüzünü şimdi görmek beni ciddi anlamda mutlu etmişti. Babama çok bağlıydım o benim tek ailemdi.
"Hadi Ella biraz daha güçlü kızım " dedi biraz kıkirdıyarak. "Baba sen beni sanırım çok hafife alıyorsun." Dedim kılıcımız havada çarpıştı çarpışan kılıcımı hemen aşaya doğru eğdim. Babam hemen eğdiğim kılıca karşılık verdikten sonra "kızım seni ben eğitim yani benim kadar iyi savaşıyosun. "Dedi ama onun benimle alay etini biliyordum. Babam her zaman beni eğitmişti.kendisinin yaşlandını söylerdi bu yüzden sadece kendisinin yeterli olmadını başka insanlarda da eğitim almam için sürekli saraya giderdik. Ordaki eğitmenler beni eğitirlerdi babamda krala eski anılarını konuşurlar hasret giderirlerdi. Babamla kralın bu kadar iyi arkadaş olmaları beni çok mutlu etsede halkın dedikoduları bitmiyordu.
" Evet baba" dedim babamı geçiştirmek ve hemen onu yenmek için. Kılıcımı sertçe babamın kılıcından çektim. Babam bana hamle yapıcaken onu engeledim. Babam sert vurduğu hamle yüzünden afaladım. Babam ona yenileceğmi düşünürken ben onun üstüne yürümeye başladım. Babam biraz şaşırmıştı çünkü yere düşücemi umuyordu ama ben kılıcımı savuruyodum. Son hamlemi yapıcakken babam beni durdurdu ve tamam kazandın dediği anda çok mutlu olmuştum babam bu kadar hızlı pes eden biri değildi çünkü. Babama baktım ve gülerek "kazandım" dedim babam bana gülüyordu ama neden oldunu anlamamıştım. "Ne oldu" dedim babam "ne ne oldu " dedi ama hayla bana bakan gözleri çok mutlu gözüküyordu. "Kızımın bu kadar güçlü olmasına sevinmiycek miyim" dedi
Ama eğer kazanamasam o akşam sabahlayana kadar antiraman yapardım. Babam uyanıncada babamla tekrardan kapışırdım. Kazanırsam o gün hiç bir şekilde antiraman yapmazdım ama eğer kazanamasam antiraman yapar akşam yemeğim bir tas çorba olurdu. Bu genellikle saraydan gelen görevler için uyguladığı bir sistemdi. Babam bunu daha savaşçı biri olmam ve asla bir şeyden pes etmemem için yapardı. Bu yüzden çok hızlı peseden biri değildim.
Babamın üzerinden kalkıp elimi babama doğrultum babam elimi tutup." Teşekkürler" dedi mutlu bir şekilde. Ardından Lucy geldi . Kraliyet sarayının bir işçisiydi. Genelikle benim görevlerim olduğu zaman beni çağran adamdı. "Arthur kızınızı kral çağırıyor çok acil bir görev var lüft ederseniz kızınızı götüreceğim." Dedi adam kibar ve nazikçe babam başını salıyarak "tabikide ama biraz bekleyin çantasını hazırlasın" dedi babam gülerek. Lucy "hiç gerek yok biz sarayda veririz." Dedi aceleyle babamda "tamam " dedikten sonra bana sarıldı. At arabasına binerken babama el salladım.
Yol çok güzeldi ağaçlar kuşların sesleri beni neşelendiriyordu. "Lucy ben bu sefer hangi göreve gidiyorum ." Dedim iç çekerek Lucy "aslında bu seferki görevin hepsinden daha uzun ve zor." Dedi üzülerek "niye zor." Dedim " kral zaten anlatıcak bende çok bilmiyorum."dedi bende hızlıca cevap verdim."Tamam"
Gözüm kaymaya başlamıştı. Bu yol her zaman bana çok uzun gelsede bu sefer daha uzun gelmişti. "Lucy saraya ne zaman varıcaz" dedim esniyerek. "Biraz sabret az kaldı." Dedi yorgun bir halde. "Peki saraya vardığımızda göreve gidicem mi" dedim merakla " bilmiyorum" dedi bağırarak." İyi be senden laf alınmıyor."
Biraz uyumak için kapıya yaslandım. Pencereden manzarayı izleyerek daldım.
"Kalk kalk hadii" diyordu birisi beni sarsarak. Gözlerim etrafı bulanık görüyordu. " Kalk" dedi birisi sesini tanımaya çalışıyordum tam efendim diyeceken üstümden soğuk buz gibi bir su akmıştı. Hemen irkildim ve ayağa kalktım. " Seni öldürücem" dedim bağırarak. " Sakin ol uyanmadığın için yaptık." Dedi Lucy bağırarak " seni öldürücem bana kıyafet getir yoksa yarın senin yüzünü bir daha görmemek üzere toprağa gömerim." Dedim fazla tepki vererek benim için uyku çok önemliydi. Her zaman hep yorgun olduğumda motivasyonumu kazandıran beni dinç tutan uykuydu.
