Ben bazılarının çileği,bazılarının Yankı'sı,bazılarının Ebrar'ı bazılarının balı, bazılarının miniği, bazılarının annesi, bazılarının babası, bazılarının abisiyim. Bir zamanın psikologu bir zamanın şizofreniyim.
Bu gün kafamdakileri anlattım. Cinayetlerden tut suçlamalara kadar tüm sesleri anlattım. İçimdeki savaşları anlattım. Korktum... Yemin ederim en büyük korkumdu bu benim. İnsanlar tarafından bırakılmaktan,annem tarafından bırakılmaktan hep korktum.
Birine anlattım,abime anlattım. Bana birşey dedi o an anladım daha yeni tanıdığım biri bana destek verirse annem tabiki yanımda olur. O gün dönüm noktamdı benim. Kendimi teşisi konulmamış halimle kabullendim. Asla unutmayacağım bunu.
Bu gün annemle oturup konuşmamı sağlayan o kadar çok şey var ki. Özgüven verildi bana. Boğazımdaki yumru gitti. Kendimi sevmeyi öğrendim. Yaşamaya çalıştım ve yaşıyorum. Kusursuz olmamın gerekmediğini fark ettim. Herkesin kusuru var. Farklı olmam kötü birşey değil.
Galiba hem küçük bir çocuk oldum hemde kocaman bir olgun bir birey. Altı ayda çok değiştim. Ama kendimi seviyorum
Sevgilerle Şirin Çilek Kız
