#1.Siostry Agosti. Laura

Rozdział 17

Laura

Włożyłam dłonie do kieszeni bomberki patrząc na zebranych ma magazynie ludzi. Mogli udawać, ale zauważyłam to jak sięgnęli po broń, kiedy weszłam, ale nie było to skierowane w moim kierunku tylko Stefano. To, że chcieli mnie chronić dowodziło tylko tego, że w pewien sposób zaakceptowali moją pozycję.

- No co? – zapytałam Romero, który patrzył na mnie jakby wkurwiony. Ale dlaczego miałby być, skoro rozegrałam to bardzo dobrze.

- Czy powinienem o czymś wiedzieć? – odezwał się wzburzony.

Patrzenie na niego w takim stanie było niezwykle fascynujące. W sumie wszystko co się z nim wiązało tak było na czym przyłapywałam się coraz częściej. Przygryzłam bezwiednie wargę co od razu wyłapały jego czuje oczy, dlatego jak najszybciej ją puściłam.

- Nie a co? – chciałam się z nim trochę podroczyć, bo wtedy jeszcze bardziej się denerwował.

- Skąd się znacie i dlaczego tak łatwo zgodził się na podwyższenie ceny? – zapytał, ale i tak zauważyłam, że był wściekły. Nie to nie to. On był zazdrosny o to, że miałam wspólną przeszłość ze Stefano.

- A jak myślisz? – spojrzałam na niego porozumiewawczo. – Mamy wspólne sekrety, która każde z nas chce dochować.

Prawda była taka, że Stefano od dawna chciał się pozbyć ojca, ale nie miał na tyle odwagi. W końcu to jednak jego rodzic, ale ja nie miałam takich oporów. Dowiedział się o tym co chcę zrobić a nawet to kim jestem, dlatego zawiązaliśmy sojusz. On pozwoli mi się zemścić i zachowa moja tożsamość w tajemnicy a ja zabiję jego ojca. Każde z nas na tym skorzystało.

Nie znaczyło to jednak, że oboje nie lubiliśmy się ze sobą droczyć. Ta gra podobała mi się tak bardzo, że czasami z nudów lubiłam go zaskoczyć czy to w jego domu czy w samochodzie. Byłam sprytna a ona mi na to pozwalał.

Podchody z nim sprawiały, że momentami czułam, że żyję jednak miałam też z tego własne korzyści. Jakby na to nie patrzeć dostawałam od niego zlecenia na zabicie kogoś kto mu zagrażał więc miałam na niego haka jakby chciał się wycofać z interesów. Podwyższenie stawki było moim kolejnym zagraniem jednak nie spodziewałam się, że się zgodzi.

Teraz kolej na jego ruch a co to będzie pozostawało wielką tajemnicą. Nie wiadomo co mu wpadnie do głowy, ale wiedziałam, że cokolwiek to będzie sprawi, że nie zapomnę tego na bardzo długo.

- Co na niego masz? – zmarszczył brwi w niewiedzy.

- Coś co gwarantuje mi bezpieczeństwo. Tak samo jak on ma coś na mnie więc mamy niepisany sojusz.

- Czy to, aby na pewno bezpieczne? – nie przestawał drążyć, dlatego postanowiłam wyjaśnić mu wszystko raz na zawsze.

- Stefano nic nie powie, bo był obecny, kiedy zabijałam jego ojca a nawet mi przyklaskiwał. – wyszeptałam podchodząc do niego bliżej obserwując jak zwężają się jego oczy. – Gdyby to wyszło na jaw nikt by mu nie zaufał.

- Odważnie. – wymamrotał. – Na pewno wiesz co robisz?

- Zaczynamy? – zapytałam nie odpowiadający tym samym na kolejne pytanie a za to rozglądałam się wokół.

- We wszystko cię wprowadzę. – pokiwał głową niechętnie się zgadzając. Dotarło do niego, że więcej informacji ode mnie nie uzyska, bo nie były mu one potrzebne. Wiedział co trzeba a reszta pozostawała dla mnie.

Kobieta przecież musi mieć swoje tajemnice.

***

Musiałam przyznać, że Romero się przygotował. Przestawiał mi każdą osobę po kolei mówiąc kto za co odpowiada. Poznałam naszych adwokatów, księgowych, przekupionych policjantów w razie gdybym potrzebowała nagłej interwencji, najważniejsze osoby odpowiadające za transport a także dostawy narkotyków. A na koniec dowiedziałam się jak wyglądają te dostawy, kiedy przyjeżdżają i wyjeżdżają, o której a nawet w jakich ilościach. No i najważniejsze trasy jakimi zazwyczaj się poruszają jednak to się zmieniało od tego, gdzie stały patrole czy które drogi są w budowie.