"Kalbim Senden Vazgeçmeyecek 💗🌙✨"

Ev - 🏠🫀

Selamın aleykümmm!! 💗

Nasılsınız? Umarım hepiniz iyisinizdir. 🌿

Hazırsanız başlıyoruzzz. ✨

İyi okumalarrr!! 🤍

🫴🏻💕

Zeynep sandalyesinin itildiğini hissedince şaşkınlıkla başını geriye çevirdi. Sandalyesini iten Cüneyd'i görünce çok hafifçe tebessüm etse de daha çok şaşkınca ifadesi belli oluyordu.

" Cüneyd? "

Cüneyd'in Zeynep'in bakışlarını görünce yüzüne bir tebessüm geldi. Bir şey söylemek yerine tebessümünü bozmadan işaret parmağını dudaklarına götürüp sessiz ol dercesine bir işaret yaptı. Zeynep ise Cüneyd'in bu hareketiyle mest olmuş gibiydi, çünkü babası bir kez bile onun sandalyesini sürmemişti. Zeynep hala o güzel tebessümüyle gözlerini Cüneyd'den çekmiyordu. Cüneyd onun bu halini görünce yüzündeki tebessüm daha da büyüdü. Ona dokunamadığı için ruhuna dokunmak istercesine başını hafifçe yana eğip tekrardan baktı gözlerine. Zeynep'in onun bu bakışıyla hafifçe utanıp geri önüne dönmesi Cüneyd'in nedensizce çok hoşuna gitmişti.

Cüneyd Zeynep'in sandalyesini iterek dışarı çıktı. Çıktıkları oda Mürşid Efendi'nin odasının hemen yanıydı. Şahitler gitmişti, lakin Sadi Hüdayi, Naim ve Meryem hala oradaydı. Odadan çıktıklarını gören Naim salakça sırıtıp konuştu.

" Ooo, gelin ve damadımız çıkmış. Haydi artık evinize gidin de işinizi görü- "

Zeynep duyduğu şeyle utançla başını eğerken Cüneyd'in kaşları çatıldı. Tam bir cevap vereceği sırada bir ses geldi ve Naim'in lafı kesildi. Naim'in lafını kesen Mürşid Efendi'nin odasından ona bağırırcasına konuşmasıydı.

" Karı kocanın işlerine karışmak sana mı kaldı Efendi! Bu ne hadsizlik!  "

Naim'in resmen beti benzi attı. Meryem onun bu halini görünce az kalsın gülüyordu. Meryem'in bakışları Cüneyd'e kayınca Cüneyd'in zaten gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdığını görünce gülmemek için içinde verdiği savaş daha da zorlaştı. Tam kendini tutamayacağı anda Naim konuştu.

" Gidelim artık Meryem. Çocuklar da evlerine gitsin. "

Korkusu hâlâ geçmemiş olacak ki o gür sesinin yerini kısık bir ses almıştı. Meryem son bir kez kızına ve Cüneyd'e bakıp tebessüm ederek Naim ile oradan ayrıldı. Cüneyd ise Zeynep ile evinin yolunu tuttu.

🌠✨

Cüneyd ve Zeynep evlerinin kapısına geldiklerinde Cüneyd Zeynep'in sandalyesini tutmayı bırakıp anahtarla kapıyı açtı. Ardından Cüneyd Zeynep'in sandalyesini tekrar itip eve girerek kapıyı kapattı. Cüneyd cübbesini ve takkesini çıkarıp askıya asarken bir yandan da gözleri Zeynep'teydi. Zeynep ise koltuk değnekleriyle mi yürüse yoksa desteksiz mi yürüse daha iyi olur diye düşünürken ağrısının olmadığına kanaat edip sandalyesinden destek alarak ayağa kalktı. Cüneyd ise büyülenmiş gibi Zeynep'i izliyordu. Cüneyd onu ilk kez ayakta görüyordu. İçinden keşke hep desteksiz yürüyebilse diye düşündü. Çünkü Zeynep otururken yüzünde hep bir burukluk oluyordu, lakin şimdi fark etti ki ayaktayken yüzünde o burukluk yoktu.