Adel'in ölümünden 2 ay geçmişti ve biz hala ilk günkü kadar kötüydük.
Kerem'in psikolojisi iyi değildi, ben desen zaten b!k gibiydim bizi çeken kişi tek Arda'ydı.
Kerem: Ben bıktım, Adel'e kavuşmak istiyorum artık
Arina: OLMUYOR İŞTE KEREM ! OLMUYOR !
Arda: Sakin olun
En sonunda karar verdik,
Adel'in yanına gidecektik...
Biz Arda'yla evlenmeden ölmek istemiyorduk ve ölmeden önce nikah dairesine gidip evlendik ve arabaya binip yüksek bir binaya gittik.
Kerem'in üstünde takım elbise,benim üstümde sade ve zarif bir gelinlik, Arda'nın üstünde de damatlık vardı..
Arda: Sizi tanımak güzeldi çocuklar..
Kerem: Sizi seviyorum dostlarım..
Arina: Ahirette görüşürüz o zaman?
Kerem: Görüşürüz..
Arda: Görüşürüz..
Arda bana baktı ve beni anlımdan öptü,
Sonrada 3'müz birlikte el ele tutuşup kendimizi yüksek binadan aşağı bıraktık..
/ Yazardan /
Bu bir son muydu?
Evet acı bir sondu bu..
Keşke böyle olmasaydı diye geçirdi içinden genç kız,
Adel'ine kavuşma sevincideydi Kerem,
Ve Arda..
Onun günahı yoktu ki,
Sadece sevdiğinden ayrı kalmaktan korkuyordu genç delikanlı...
Bu dört yakın arkadaşı mezarıysa yan yana yapıldı. Hiçbir zaman ayrı kalmasınlar, sevdalılar ayrı durmasınlar diye...
İşte ölüm böyle acımasız.
Hayranları yıkılmıştı haberle, inanamıyorlardı güzelim 4 gencin intahar ettiğine..
Peki bunun sorumlusu kimdi?
Adel mi? Kerem mi? Arda mı? Arina mı?
Hayır hayır kimse bu ölüm yolunu kendileri sonsuza kadar beraber olmak için yapmışlardı.
Bir dostluk daha sonsuzluğa yazıldı...
-------------------------------------------------
AKLIMA FİKİR GELMEYİNCE FİNAL YAZDIM UMARIM BANA SÖVMEZSİNİZ-
BÖLÜM KÖTÜ OLDU KUSURA BAKMAYIN.
SİZİ SEVİYORUM <3
