önündeki bilgisayarı ortamıza koyup yazdığı kısmı gösterdi.
"uzamaması için burayı kestim tamam mı?"
başımı sallayıp tekrardan onu izlemeye başladım. onu neyin bu kadar değiştirdiğini hala anlayamiyordum benim odamda birlikte proje ödevi yapacağımız aklının ucundan geçmiyordu muhtemelen.
o geceden sonra bana yüksek not almak için beraber yapmalıyız demişti ve rüya olduğunu düşünüp mesaja bile ertesi gün cevap vermistim.
"son 2 slaytı ben hallederim daha sonra okulda kontrol ederiz"
"benim için daha iyi işim var zaten"
"Baji teşekkürler bu arada yardım ettiğin için"
suratıma bakıp bir anda güldüğünde aninda pişman olmustum söylediğim şeyden.
"senin için değil kendim için yapıyorum farkindaysan bitince bir muhabbetimiz olmayacak sonucta"
kafa mi salladigimda yüzümü saklamak için eşyalarımı toplamaya başladım oda çıkmıştı odadan.
haklıydı sonucta benim için çok fazlaydı haketmiyordum onu.
"keşke diğerlerini dinleseydimde yaklasmasaydim yanına"
eşyaları toplayıp kendimi yatağa attığımda elim istemsizce profil fotoğrafına gitti çok guzeldi. kaşlarımı çatıp kapattım telefonu sapık gibi gözükmek istemiyordum.
yarin ödevi tamamlar ona gösterirdim ve bir daha konusmazdık ama o kadar basit değildi işte.
bana çocukluğumda olan birini hatırlatıyordu ama kim olduğunu çıkaramıyordum.
anılar bir süre sonra kesik kesik hatırlatıyordu kendini.
kötü bir geçmişiz vardı belkide ve hatırlamak istemiyordum.
çok angst yazasım var ama gitmez
ŞİMDİ OKUDUĞUN
999 | Bajitora
Teen FictionKei Proje ödevi mi? Birde onunla mi yapacagim ölmeyi tercih ederim Tora tek suçum seni sevmekti
