In every lifetime

Prologue

Zilong's POV

"Kuya, kuya, gising!" I faintly heard. The voice was a little bit panicking. I tried my best to open my eyes, but I was struggling.

With a few more tries, finally, gumising na rin ako. I breathed hardly as I woke up from a terrible dream. The blurry man was in my dream again and both of us were in some kind of trouble. Gladly, I was awoken before anything terrible happened.

"Kuya, binabangungot ka na naman. Ilang beses na 'yan ah. Sigurado bang ayaw mong magpatingin?" Bungad sa akin ng nakababatang kapatid ko na si Wanwan.

I smiled at her and said, "Hindi na at tsaka panaginip lang naman. Hindi naman totoong nangyari."

"Hay nako, Kuya. Takot na takot ka nga eh. Ay bahala ka, sige. Kumain na lang tayo sa baba." Sermon sa akin ng kapatid ko.

Wala nga si Mama eh siya naman ang pumalit na magsermon sa akin. Kahit na mas bata siya sa akin, minsan ay mas mature pang mag-isip si Wanwan sa 'kin. Napangiti ako dahil dalaga na siya. Ang bilis lumaki ng baby sister ko.

I grabbed my phone from my table and there were many messages from my friends. Oo nga pala, may klase nga pala ngayon. How could I forget?

Dali-dali akong bumaba at umupo sa hapag-kainan. Nagsandok ng pagkain at kumain nang mabilis.

"Kuya, magdahan-dahan ka nga. Wala namang humahabol sayo." Sermon ulit ni Wan.

"Tignan mo. Eto tubig dali." Inabutan niya ako pagkatapos kong mabilaukan.

"T-thank you."

"Kanina pa kasi kita ginigising, Kuya. Sabi mo kasi may Saturday class ka kaya gisingin kita. Tapos nakita kitang binabangungot na naman. Nagsasalita ka pa nga. Ang hirap mong gisingin, Kuya. Mga 20 minutes bago ka nagising." Kwento niya sabay kuha ng gatas niya sa refrigerator.

"Sorry, wan ko. Thank you rin sa food." I excused myself and prepared for my class.

Even though I'm late, I'll try to go to the campus on time. Sana may ma-book na angkas o kaya joyride. Pagbaba ko ay nadatnan ko si Wan kasama si Yin.

"Hi, Kuya Zil. Ingat sa pagpasok!" Bati sa akin ni Yin.

Simula nung nililigawan nitong ni Yin si Wan napadalas na rin 'yang batang 'yan dito. Ayos lang naman sa akin dahil mabait at matalinong bata rin si Yin. Dagdag points na lang din ang itsura.

"Kayo na muna bahala rito sa bahay ah. Yin si Wan ha." Paalala ko sa kanila at nagsenyas ng 'aye aye captain' si Yin. Ang kulit talaga.

Lumabas na ako ng bahay at nag-book na ng angkas. Ngunit sa kasamaang palad, walang nag-a-accept sa akin. Patay late na talaga ako sa first subject. Tatakbo na sana ako nang biglang may bumusina sa gilid ko.

"Sakay na, geek. Kawawa ka naman." Isang pamilyar na boses ang nagsalita. Dumungaw siya sa bintana ng kotse niya at naka-shades pa talaga. Feeling pogi talaga.

"Ayoko." Pagtanggi ko at naglakad ulit.

"Dali na. Nagmamagandang loob na nga ako. Sakay na para hindi ka na rin ma-late," he continued and open the door of the passenger seat.

Wala akong choice kung hindi sumakay. At tsaka baka mabait talaga siya ngayon.

Throughout our car ride, he was annoying me. I'm wishing na bilisan niya para makatakas na ako sa pang-aasar niya. I can't bear it anymore.

Finally, we reached the campus. I immediately went out of his car and rushed towards our classroom. When I arrived, our subject teacher was leaving the room.

"Mr. Zilong, write a letter alongside with Mr. Ling. You missed my class today. Pass it to my faculty later." She instructed and walked away.

"Nagmadali ka pa. Hindi mo rin naman maaabutan, nagpakapagod ka pa. Eto kape, pampagising na rin." He said behind me and handed me the coffee in my hand.

Feeling defeated, I went inside the room and sat down on my seat. I wish this day ends agad. I just want to lock myself up in my room and read all day.