Korumam gerekenler

Geçmişe yolculuk

Özlemini çektiğim ailem yıllar sonra karşımdaydı. Kocamın gülerek sessizce beni izlemesi, aslında dolan gözleriyle bana "Seni özledim" der gibi bakıyordu. Bir çok insan beni şaşkınlıkla izliyordu. Ama onlar benim umrumda değildi. Benim için en önemlisi 15 yıldır görmediğim kızım tam karşımda duruyordu. Yaşlar akan gözleri sadece beni izliyordu. Tepkisinden anladığım kadarıyla bunca zaman sonra dönmem her kes gibi onuda şoke etmişti. Ama nereden bilecektiler ki, aslında ailemi, kızımı korumak için gitdiğimi...

Hikayeyi baştan alalım. İlk aşkın heyecanını yaşadığımız o anılara yolculuk yapalım. Beni tanımanız gerekiyor, öyle değil mi?

Adım Diana Madison. Babam ve annem bir Suikastçı, Fbi görevlisiydi. Askerde tanışıp flörtleşiyorlardı. Sonradan aşklarının farkına vararak sevgili oldular. İlişkilerinin en güzel dönemlerini yaşıyordular desem yalan olurdu. Çünkü askerde geçirdikleri 3 yıldan sonra New York'takı özel İstihbarat olan 'SOU' 'Özel Harekat birimi' şirketinde eğitim görmeye başladılar. Ne kadar işlerine odaklanmış olsalarda aşk hayatlarına da devam ediyorlardı. Evlendikleri 4 ay sonra annem hamile kaldı. Benimle ilgilenmek için işine ara verdi. Onlar şirketten  ayrılmazdılar. Çünkü dışarısı güvenli değildi. Hatta annem bana hamileyken babamın görevini üstlendiği bir mafia ekibinin tehlikesi yüzünden istihbarat'tan asla ayrılmadılar

Sonralar ben dünyaya geldim. Her şey yolunda gidiyor derken yazık ki, ben daha 5 aylıkken annem babamla beraber özel bir görevde şehit oldu.

Babam bunun acısını kaldıramıyordu, ama gene de bana sahip çıkıyordu.

Tam tamına 7 yıl bu şirketten dışarıya çıkmadan eğitim gördüm. Ruscayı artık çok iyi biliyordum. Aynı zamanda küçük yaştan beri zeka soruları, matematik, fizik gibi derslerle ilgilendim. Bunları öğrenirken Spor'u da aksatmadım. 4 yaşımdan beri özel eğitim hocamdan ders aldım. Eğitim hocam Eddie Hidson benim için çok değerliydi. Aslında doğrusu o benim çocukluk aşkımdı. Ona hayrandım. Düzenli esmer saçlarını hep güzel toparlardı. Mavi ve cam gibi parlak gözleri beni benden alırdı. Uzun boylu ve bedenine daha çok dar giysiler giyerdi. O yüzden kasları hemen ortaya çıkardı. Kollarında dikiş izleri vardı.
Gülümserken yanağındakı gamzeler hemen gözüküyordu. Çok beyefendi ve saygılı biriydi. Beraber oyun bile oynardık. Ama sadece onla bu kadar eğlenceli vakit geçirirdim. Başka kimseyle konuşmazdım.

Bir tek bu İstihbaratın büyüğü amcam Louis Martinez'den başka. Orta boylu, yeşil gözlü ve kumral biriydi. Çoğu zaman sıfıra vururdu saçlarını. Yüzünün sağ tarafında, kulağından çenesine kadar dikiş izi vardı. Hep beyaz Blazer takım elbise giyerdi. Asla değişiklik yapmazdı. Orta yaşlı biriydi. Çoğu zaman komik espiriler yapardı. Babamla dalga geçer, beni hep güldürürdü. Ama oda işlerine odaklandığı için benle pek konuşmazdı.

Babamdan bahs edersek onla zaten mesafeliydim. İnanın ki, her kesle yakın olurdum ama babamla hep mesafeliydim. Ben ne zaman konuşmayı denesem kaçıyor gibiydi. Zaten İstihbarat'a da pek gelmezdi. İşine çok odaklanmıştı. Görünüşünden bahsedersek beyaz tenli, sarışın ve yeşil gözlüydü. Amcama benziyordu aslında. Bir kaç farkı söylersek. Babamın saçı  hep dağınıktı. Boyu da amcamdan 8 sm uzun, 1.84 boyundaydı. Babamın yüzü kusursuzdu. Gülerken pek görmedim. Baya ciddi ve sessiz biriydi. Sesi de baya kalındı. Babamın sol kolunda omuzundan bileğine kadar inen yılan dövmesi vardı. Aynı zamanda sol göğüsünde kaplan dövmesi de vardı. Babam her tarz giyerdi. Kasları da çoğu zaman bilinirdi. Boş zamanında bile spor yapardı.

Burada 1 yıl önce tanıştığım bir arkadaşım da vardı. Oda bir ajan'nın kızıydı. Benim gibi oda eğitim görüyordu. O Ben Wilson'un oğlu Harley Wilson'du. Ben Wilson'u görmemiştim. Sadece ismini ve savaşçı olduğunu biliyordum. Harley hep babasından bahs ederdi. Ne kadar sevecen ve sevgi dolu olduğundan. Ben kızını ziyareye sık-sık gelir, görürdü. Çünki o başka istihbarat'ta çalışıyordu. Harley babasından bahs ederken istemsizce kendi babam aklıma gelir, üzülürdüm.