1.bölüm

35 11 6
                                    

Merhaba arkadaşlar berdell kitabına başlıyorum bölümleri bitirdiğinizde ☆ atmayı yorum yazmayı kitap hakkındaki fikirlerinizi söylemeyi unutmayın hepinizi çok seviyorum.♡

Herkese iyi okumalar ☆♤☆

Bir saatir tavanı izler vaziyette duruyordum yorulduğumu hissediyordum. 
Kapı çalmişti annemin geldiğini anlamıştım. Kapıyı aćip içeri girmişti.

Annem"kızım hadi kalk baban uyanır şimdi" sesi tedirgindi

Ben"niye anne dün yaşattıklarını hatırlatması içinmi"

Annemin gözündeki hüznü acıyı göre biliyordum.

Yavaş yavaş başımı okşuyordu başıma buse kondurmuştu.

Annem"çiçeğim, özür dilerim elimden hiç birşey gelmiyor"

demişti onu kırmak istemiyordum.  Haklıydı elinden hiç birşey gelmiyordu. Bana yardım etmek isterken babam onuda dövmüştü ve bu daha da kötü bir hal almışti anneme şiddet göstermesine dayanamıyordum.

Yavaşça ayağa kalkıp kapının oraya yöneldi çıkmadan önce annem " hadi çiçeğim toparlan gel" diyip çıktı.

Bir kaç dakika daha yatakta uzanır halde tavanı izledim. Yatağımdan ağır hareketlerle Kalkıp aynanın karşısına geçmiştim.

Çünkü her tarafım sızlıyordu.

Yavaş hareketlerle aynanın karşısına geçip tişörtün eteklerinden tutup kaldırdım.

Aynada kızariklarla bakişmaya başlamıştım iyikide gece annemin getirdiği merhemi sürmüştüm. Sürmeseydim kesin şimdi  aynada morluklarla bakişiyor olacaktım.

Bunları boş verip banyoya ilerledim banyoya girdiğimde üstümdekilerden kurtulup vücudumu Soğuk suyla buluşturmuştum.

Her defasında kendime söz veriyordum ağlamayacağım diye yinede her seferinde de ağlıyordum.

Banyomu bitirip çıkmıştım. Üzerime uzun bol siyah penye elbise giymistim aynada kendimi süzerek saçlarımı kurutmuştum.

saçlarıma tarayıp güzel durmasını sağlamıştım.

Bu hayatta en nadir değer verdiğim şeylerden biri saçlarımdı. Saçlarıma birşey olmasına asla dayanamazdım

Kapıyı açip aşağıya doğru iniyordum kimseye gözükmemek için hızlı bir şekilde merdivenden iniyordum.

Hızlı bir şekilde mutfağa girmiştim girdiğimde annemle yengem kahvaltıyı hazırlıyordu.

yengem beni gördüğünde bana yaklaşıp sarilmişti. Ayrıldığımız tebessüm etmiştim.

Ben"eee ben neyi yapayım "
Annem "Sen çayı demle çiçek" tmm demiştim

Hızlıca suyu kaynaması için ocağa koymuştum. Suyun kalmamasını beklerken dolaptan eksik kahvaltıları çıkartıyordum.

O sirada annem ve yengemde eşyaları masaya götürüyorlardı.

Babamın yengeme "çiçek nerde size neden yardım etmiyor!?!"

dediğini duydum yengemde" çayı demliyor gelir şimdi"dediğini duymuştum.

Arkamda çayı demleyip elime almiştim çaydanlığı diğer elie ekmek sepetini alıp içeriye girmiştim.

Tüm herkes yemek masasındaydı bir tek ben ve behzat  abim yoktu elimdekileri masaya koyup arkama döndüm tam ilerlerken babamın

Baba "Herkes kahvaltiya "
Dinlemeyip tekrar ilerlediğimde ise gür bir bağirişla

BerdellHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin