short-story nederlands

~✨8✨~

en julian rent naar buiten en ik ren achter hem aan............

 POV: sannne

"MAX!?" schreeuwt julian terwijl hij met een rot vaart op hem af rent "je vindt haar toch leuk  !?" schreeuwt hij nog een keer terwijl hij max al bij zijn schouder pakt "ooh dus je liefje moet je nu  helpen" zegt max dan met een duivels en kinderachtige blik naar julia , ik wordt er naar van , hij heeft zeker teveel drank op 
julian terkt max naar achter waardoor julia eindelijk weer een beetje vrij kan bewegen en ze stort in elkaar , ik ren op haar af "JULIA" zeg ik bezorg  . ik ga op mijn knieën zitten een probeer julia recht op tegen de muur te zetten wat nog niet heel makkelijk gaat "julia pls van nou niet flauw" moppel ik heel zacht , maar alsof ze het wel heeft gehoord lukt het haar al meer om recht op te zitten "hoe erg was het ?"vraag ik voorzichtig terwijl ik haar shirt en korte broek weer een beetje goed trek "vreslijk"zucht julia zacht "ik snap niet waarom ? wat heb ik gedaan?" shit hier was ik al bang voor , julia haar besef momentje 
dat heeft ze al zo lang als ik haar ken , als er iets ergs gebeurt weet ze altijd rustig teblijfen maar als het dan over is komt pas echt het besef  moment

flash back: 
julia en zitten op haar kamer , we zijn alleen met haar broetje thuis "juliaaa" hoor ik boaz gillen  (het broertje van julia)  , ik kijk julia aan dit was geen iritante gil dit was een gil van "help" als eerst springt julia op en rent naar d edeur ik ren achter haar aan en we stormen samen de trap af  en daar onderaan de trap ligt boaz 

bewustenloos 

"san! marrieke halen en zorg dat 112 wordt gebeld " "ja" en trek en sprintje richting de buren terwijl ik 112 al in toets "marrieke" roep ik waneer ik de tuin binnen  "ja " vraagt marrieke toch wel bezorgd omdat ik best wel gestrest riep "boaz is waarschijnlijk van de trap gevallen en is bewusteloos , u moet komen van juul" ratel ik "tuurlijk" en marrieke rent naar het huis terwijl ik er iets langzamer 112 bel 

boaz ligt op de brancard en de moeder van julia is ook al gekomen "h-hij is ech-t-t naar het ziekenhuis " zecht julia dan geschroken terwijl de ambulance met haar broertje en haar moeder weg rijdt , ik kijk julia aan en zie de tranen al in haar ogen staan , ik de me armen open als teken dat ze een knuffel krijgt 
zodra  ik mijn armen om haar heen sla begint ze met huilen 

een moeilijk besef moment

--------------------------------

485 woorden 

niet een heel lang deel sorry maar ik was afgelopen week aan het camperen dus ik kon niks schrijfen daarom snel dit korte deeltje 

27 juli 2024 

<3