EVRENİMİN ASLI

Bir güneş misali içimi ısıtır o gülümsemen

Söner Ay, küser Venüs seni hiç tanımadan, bilmeden

Evrenim sensin başka bir gezegene gerek yok

Hep gökyüzünde sanırdım yıldızları seni görmeden

Gün olmazmış Dünya kendi etrafında dönmeden

Kayan bir yıldızdın tuttum seni yere düşmeden

Dünya ister dönsün ister dönmesin fark etmez

Benim günüm olmaz seni bir kez olsun görmeden

Silüetin Güneş gibi evrenimde yanar hiç sönmeden

Dünyamsın dön, kimse yörüngeme gizlice girmeden

Gözlerim kamaşır her gördüğümde seni, afallarım

Gözlerin kapalıyken bile parlak olursun Venüs'ten

Dünya ağaçsız kalırsa alamazmış nefes yeniden

Benim dünyam da ağaçsın, oksijenim ol hiç gitmeden

Ne zaman bir yudum nefese ihtiyacım olursa

Açıp fotoğraflarına bakarım hiç vakit kaybetmeden

Neptün de rüzgarlar hüküm sürer benim içimde sen

Hiç aydınlık olmazmış hep karanlık , aynı sensizken ben

Bir kez ayak bassan o topraklara ters düz olur her şey

Rüzgar esmez durur , sen karanlığı orada aydınlatıyorken

Dünya bir milim Güneş'e yaklaşsa erir kalmaz hiçbir beden

Benim Güneş'im sensin yaklaştıkça eriyorum hiç düşünmeden

Bir milim uzaklaşsa donar kimse hareket edemez

Ben kayarsam sen yakınlaş, ısıt beni donup ölmeden

Dünyanın 4'te 3'ü suyla kaplı benim her yerim sen

Boşluğunda kaybolur süzülürüm, yörüngemde yalnızca sen

Küresel ısınmam sendin, hem güzelim hem felaketim

Varlığın eritti buzullarımı, daha tenin tenime değmeden

Neydi bu evrenin gizli saklı anlatılmayan gerçek Aslı

Bir kopyasına gerek yok yanımda olduğu sürece Aslı

Ne bir yalan ne bir kurgu değiştiremez bu Aslı

Benim evrenim tek kişilik ve gerçek adı Aslı