Chaotic Love [BL]

chapter 20: cheeks

OMG. Never thought I'd write this far. Enjoy reading🌞
______________________________________________________

"In short nagseselos ka?"

These words kept on spinning in my head. Anong akala niya sa akin nagseselos ako?

Ikaw Arbin mataas pa sa babae iyang pride mong di mo nilulunok,. May paiyak iyak kapang knows tapos idedeny mong dika nagseselos.

"Okay ka lang Bin?"

Tangina to, lumulutang na naman ako sa kawalan.

"A-ahhh, hehehehe" tanging sagot ko kay Tristan.

Ngayong araw ang last practice para sa gaganaping play kaya nag-practice na din kami with props. Kailangan namin tong pagtiyagaan dahil project nga ito tsaka high expectations naman iyong teacher namin.

So ayon nga, naabutan kami ng 6 pm kakaensayo para sa play.

Binuksan ko ang phone ko upang i chat si Kuya dahil baka nag-alala sa akin. Kung mangyari man sa akin ay malulungkot sila dahil wala na silang uutusan sa bahay.

Nang matapos kong i chat ay itinaon ko muna ang phone ko at nag-focus sa practice nang umilaw ito, palatandaan na may bagong notification.

"Hah?! "

Arbinkyut
Kuya, baka matagalan
akong umuwi now.. Prepare
moko dinner please 👉❤️👈

Kuya Mar❤️
Okay. Otw si Bruce diyaan,
susunduin la daw, tsaka
bibili na rin nang dinner yun.
ikaw ha😏

Literal na napalaki ang aking mata dahil sa chat ni kuya.  At bakit naman susunduin ako ng gunggong na iyon?

"May pa ayaw-ayaw ka pa diyan pero gusto mo naman"
ani ng isang bahagi ng utak ko.

"OMG, welcome sa kabadingan" ani naman ng isa.

I shrugged the thought at pumunta na sa may stage upang iligpit na ang mga props. Dahil sa kadramahan ko ay di na ako naka-focus sa practice.

"Guys, let's do our best tomorrow. Wag magpalate, tapos matulog ng maaga" remind ng leader namin na siya ring director.

Tiningnan niya ako ng may nakakalokong ngiti tsaka "at ngayon ko lang to sasabihin pero next time na may group activities, walang magdadala ng boyfriend"

May time pa sila sa joke ano? tapos dinoa perfect iyong play, baka nga mag-impromptu pa yung mga actors tomorrow.

Napatawa naman yong mga kaklase kong alam ang ibig sabihin ng leader tsaka nagtatakang tingin naman ang ipinupukop noong hindi alam ang ibig sabihin niya.

"Speaking of boyfriend kanino iyang nakatayo sa pintuan?"

Napalingon naman lahat ng mga kaklase ko at boom!
parang sa isang iglap, nawala ang focus ng mata ko dahil nakatitig iyon sa kaniya.

"Arbin?!" sigaw-tanong nito.

"Oops, kay Arbin?"
"Wahh"

"Una na Arbin, nakakahiya naman sa boyfriend mo kung pahintayin mo pa. Layas!"

And just like that, di na ako lumingon pa at dali-daling kinuha ang gamit ko habang naririnig ko pa ang kanilang asaran tsaka lumabas na at pinuntahan si Bruce.

Kinuha naman nito ang bag kong nakasabit sa braso ko at di na ako umimik.

If you're always like this, how can I not fall for you more?

Tahimik naming binabaybay ang daan ng nakayakap ako sa bewang niya. While thinking about things that'll be the consequences of this impudent act I ignored everything.

Huminto muna kami dahil kulay green ang traffic lights.

"B-bruce?"

Lumingon naman ang mokong ng nakangisi at tsaka tinitigan ako.

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko.

Dahan-dahan kong inilapit ang mukha ko and planted a small kiss on his cheeks.

He was left there ng napatulala while I hid my face on his back, embracing him more.

Narinig ko namang bahagyang napatawa ito.

"Para saan iyon? At bakit dito sa gitna ng daan hmm"

I'd be lying if his chuckle did not sound so attractive to me.

"W-wala. M-magdrive ka na nga lang" sabi ko habang bahagyang kinurot ang sa may abs niya.

Tsansing ampota...

Huminto muna kami sa may McDonald's at nag order naman siya. In a matter of minutes bumalik na siyang may dalang paper bag.

While he was walking palabas ng store ay di ko mapigilang mapatingin sa gawi niya. He was wearing a polo paired with mocha-colored trousers that made him looked like a 19s guy. His hair was quite disheveled, but it only made him look hotter.

Tahimik lang kami buong byahe hanggang sa marating na namin ang bahay. Huminto ang motor niya sa gate mismo tsaka naman siya tumayo at inalis ang helmet ang ulo ko.

"Anong oras pasok mo tomorrow?" tanong nito habang isinaayos ang helmet at kinuha ang paper bag.

"A-ahhh, 6:30 dahil ise-setup pa namin ang stage" kinakabahang sagot ko, while staring at him doing things.

"I'll be here at 6:20. Sleep early and kainin mo dinner mo" he said while handing the paper bag to me.

"B-bakit mo ginagawa to? "

A question I asked out of nowhere. A cold breeze blew upon us as I was waiting for his answer.

"I like you"

Tuluyan ng naglaho ang ang buong paligid at para bang kaming dalawa nalang ang taong natitira sa mundo.

"Gusto kita, Arbin" humugot siya ng hininga. "S-scratch that, mahal kita. And let me prove my love to you. "

I was standing there frantically, not knowing what to say.

"B-bruce, can we take things slowly?"
Its not like I don't like him. Knowing this relationship will push us to our downfall— I'm afraid to risk myself for him. It's my first, and I'm scared.

"O-okay" He smiled genuinely, the most genuine smile I've seen so far in my whole existence.

He pulled me for a tight hug and kisses my forehead. And a series of staring, he went back to his motorcycle, wore his helmet and bade goodbye to me.

I felt loved, secure and warmth. As I stared at his motorcycle drifting away, I felt tears gushing from my eyes.

I hope you'll continue waiting for me, but please if I say I am, don't hurt me.....