Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kim olduğumu bilmeden büyüdüm. Tıpkı evdeki diğer kadınlar gibi görünmezdim. Ne öğrendiysem, her fırsatta başkalarının konuşmalarından rasgele duyduklarımla öğrendim.
Örneğin bir kadın, "O kızın ne yaptığını gördünüz mü? Aile sini rezil etti! O çocukla konuştu! Artık onuru yok," der. Sonra annem bana döner.
"İnsanların başına neler geliyor, görüyor musun kızım? Bu bizim de başımıza gelebilirdi. Dikkatli ol!"
Kızların küçük yaşlarda bile, erkeklerle oynamalarına izin verilmez. Küçük kız kuzeni ile bilye oynarken yakalanan bir erkek çocuk annesinden dayak yer.
Daha sonra anneler, kızlarının duyabileceği yüksek bir sesle yorum yaparlar. Genellikle sözler, gelinlere yöneliktir.
"Kocanı dinlemiyorsun! Ona yeterince hızlı hizmet etmiyorsun!" Henüz evlenmemiş küçük kızlar, neleri yapmaları neleri yapmamaları gerektiğini bu şekilde öğrenirler. Dua ve Kur'an alıntılamak dışında aldığımız tek eğitim budur. Bu bize güvensizlik, itaat, boyun eğme, korku ve erkeklere karşı mutlak bir saygı öğretir. Bize kendimizi unutmayı öğretir. Çocukken güvensiz biri değildim. Çekingen veya sessiz de
değildim. Çok kolay gülerdim. Tek sırdaşım beni yetiştiren ve
hâlâ bizimle yaşayan babaannem, yani ninemdi. Kültürümüzde,
bir çocuğu anneden başka bir kadına emanet etmek normaldir
