Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Derin bir iç çekersin. Okul kampüsündeki bir bankta oturduğunuzda kendinizi oldukça bitkin hissediyordunuz. Bu bazen olur, başınıza ne geldiğini anlamak için doktorlara gitmiştiniz, çünkü bu kesinlikle normal değildi.
Bir rahatsızlığınız olduğunu öğrendiniz; nadiren oluyor ama bazen bacaklarınız pes ediyor ve her an bayılacakmışsınız gibi geliyor.
Hala normal hissetmeye çalışıyorsun ama bu zor. Özellikle şu anda bacaklarınız zayıf hissediyor.
Okul gününün sonu, eve yürüme vaktin geldi.. Şükürler olsun ki okula biraz yakın yaşıyorsun ama bunu bile başarabileceğinden emin değilsin.
Ne yapacağını bilmiyorsun, evini arayacaktın ama şansın yaver gitmedi, telefonun kapandı.
Etrafınızda da kimse dolaşmıyordu, yardım isteyemiyordunuz.
Öylece sıkışıp kalmıştın, bir bankta eğilmiştin. Eğer birisi yanınızdan geçse, muhtemelen görünüşünüz nedeniyle aşırı derecede depresyonda olduğunuzu düşünecektir; Bitkin ve üzgündün.
Şu anda böyle hissettin.
Bir kez daha içini çektin.
"Hey hey merha-!!"
"AHHHHHHHĞH-"
Size bir kez göz kırpan baykuşa benzeyen çocuğa geniş gözlerle baktınız, ikinizde de şaşkın ifadeler vardı.
"Ah-hey Bokuto...Özür dilerim, beni korkuttun," hafifçe kıkırdadın, kolunu beceriksizce kaşıdın. Yani bir anda arkanızda belirdi, elbette korkardınız ama yine de bu kadar yüksek sesle bağırdığın için kendini kötü hissediyorsun,
Seni utandırdı. "Heyy, sorun yok N/n-chan!" elleri kalçalarında gururla dururken önünüzde sırıtıyor.
'N/n' onun sana bir gün taktığı aptalca bir lakap, sen ve Bokuto arkadaşsınız... Yine de ona ilk adını söylemekten biraz çekiniyorsunuz, bu yüzden soyadını tercih ediyorsunuz - ama yine de o sizin tek arkadaşlarınızdan biri- o klasik "hey hey hey!" sesiyle her karşınıza çıktığında gülümsersiniz. Bu onun selam şekli.
"İyi misin?" O sordu.
Sesi sizi düşüncelerinizden kurtardı, ona baktınız, "Pek iyi görünmüyorsun." diye ekledi.
Bokuto okulda durumunuzu bilen tek kişiydi, bu yüzden onun sizin nasıl hissettiğinizi zaten tahmin edebileceğini hissediyordunuz.
"Daha fazla kalmak isterdim." Arkana yaslanıp ona rahat ve memnun bir bakış attın.
"Ama biliyorsun, sanırım eve gitme zamanım geldi." yardımını istediğini ona nasıl söyleyeceğini bilmiyordun. Yani o senin arkadaşın! Böyle daha kolay değil mi? Ondan hoşlanmıyor musun?
