Sema: "Saçmalık işte, ne mantığı var söyleyin hadi! YOK. "
Samet: "Kızım spor bu mantıklı olduğu için mi oynanıyor sanki. Şaşırdın sende iyice."
Batuhan: "Sporu fiziki bir aktivite olarak görsen daha kolay olur. Her şeyde mantık aranır mı be!"
Sema: "Ne derseniz deyin. O kadar insanın zamanını böyle saçma şeylere ayırıyor olmasını anlamıyorum. Hele futbol, yahu yüzlerce kişi zamanını parasını harcıyor üstüne birde toplum düzenini bozuyorlar. O maç çıkışları taraftarlar korkunç ötesi. Konvoylar da cabası yani."
Öykü: "Beyler, hanımlar Semayla sabaha kadar konuşsanız yine etki etmez. Sanki bilmiyormuşsunuz gibi inat ediyorsunuz."
Samet: "Deme öyle bak ne güzel konuşuyoruz işte. Ben seviyorum böyle sizinle sohbet etmeyi."
Batuhan: "Göreceksiniz bir gün illaki bir konuda Semayı ikna edeceğim, pes etmem."
Sema: "Haklı olsanız ben zaten kabul ederim ki sizde beni ne sanıyorsunuz anlamıyorum."
Yade: "Batuhan eğer gerçekten bir gün Semayı haklarsan bende sana bir buçuk iskender sözü kardeşim."
Batuhan: "Bana böyle gelin işte" herkes kahkaha atarken Sema kollarını bağlamış komik bulduğunu gizlemeye çalışıyordu. Sohbet devam etti; Spordan konuşuldu, muz kabuğu nasıl soyut sanat oluyordu, soyut sanat nerden çıkmıştı da başımıza dert olmuştu, üniversitede bir yer tutturamazlarsa harp okullarına mı yönelselerdi, makarna salçalı mı olur yoğurtlu mu olurdu, ikisi de olmazdı italyanlar ne derdi bunları duysa derken saat 7 olmuş güneş batmaya yol almıştı. Artık istemeseler de kalkmaları gerekiyordu çünkü evde olmaları gereken bir saat vardı. Hayat çok tozpembe değildi , daha çok alabildiğince Ankara griliğindeydi onlar için ama yan yana olduklarında renkler kaybolur sadece onlar kalırdı belki daha 18-19 yaşlarındaydılar ama bir şeylerin farkında olan çocuklardı hepsi. Her şey de böyle başlıyordu zaten.
