Tek Değerlim |bxb|

2 |Geçmiş ve Hastane|

selam

◆◆

Sabahın boktan takırtı sesleriyle uyanmıştım. Gece yatağa girmiştim ama uyku tutmamıştı. Bu yüzden şuan zombi gibiydim muhtemelen.

Salondaki takırtı sesleri gelmeye devam ederken ayağa kalktım odadan çıkıp salona doğru ilerledim. Barlas kolilerdeki eşyaları çıkarmış eve diziyordu.. Tebessüm edip yanına ilerledim.

"Hayırdır?" Dedim göz kırparak. "Erken kalktım boş durmak istemedim. Ha sen istemezsen yerlerini değişirim." Gülerek saçlarını karıştırdım. Yumuşacık ulan..

"Sorun değil istediğini yap." Kafasını dağıtması lazım. En azından dün ki olayı tekrar dile getirmesek iyi olur. Hala içine attığını biliyorum ama dışa vurursa da çökecekmiş gibiydi.

Mutfağa girdiğimde her şey yerli yerindeydi. Cidden kaçta kalkmıştı bu?

"Barlas! Kaçta kalktık oğlum sen?" Diye seslendim. Eliyle altıyı gösterdi ve işine devam etti.

Alışveriş yapmadığım için hazır sandviçlerden koydum. Bu gün dışarı çıkıp mahalleyi gezmem lazımdı. Güvenli bir mahalleymiş Barlas'ın tahminine göre. O da 5 ay önce taşınmıştı buraya. İyi ki benim gibi balkonun da bir boxer ile karşılaşmamış.

Barlas mutfağa girdiğinde önce su içip masaya oturdu. "Zahmet etmeseydin keşke.."

"Ne zahmeti, alışverişe çıkamadım sandviçler vardı onları koydum. Kusura bakma."
Sırıttı. Gamzesi.. Allah'ım çok güzel gamzesi..

Sus Çetin saçmalama. Boğazımı temizleyip sandviçi yemeye başladım. "Çetin? Küflü lan bu sandviç!" Birden gülmeye başlayınca kendi ekmeğime baktım. Has..

"Lan oğlum hiç dikkat etmemişim. Çok özür dilerim.. Hay amına koyayım" Barlas'ın önündeki sandviçi alıp ikisini de çöpe attım. Bi bu eksikti zaten.

"Dışarıda yiyelim bari ben ısmarlarım." Barlas ağızını açtı ki itiraz edeceğini anlayıp tekrar konuştum. "Ben ödeyeceğim."

Kafasını peki dercesine sallayıp içeriden ceketini aldı. "E hadi ne bekliyorsun?" Anahtarı alıp kapıyı açtım.

"Çetin bi üstüne bak istersen.." Tekrar gülmeye başladığında üstüme baktım. Gerçekten ama yeter.. Üstümde pijamalarım duruyordu.

"Sikerler" Diye tısladım. Utançtan yerin dibine girecektim.. Hızlıca odama girip dün ki çıkarttığım kıyafetleri giydim. Telefonumu da alıp sonunda evden çıkabilmiştik..

◆◆

"Kesene bereket Çetin." Kafamı eyvallah dermişçesine sallayıp yürümeye devam ettim. Döner yemiştik ve 3 ay boyunca tok kalırdım sanırım..

Sahil üstünden yürüyorduk ve birazdan midyecinin önünden geçecektik.. En sevdiğim.

"Midye sever misin?" Barlas yüzünü buruşturdu önce ve kafasını olumsuz anlamda salladı. Yanağına yalandan bir tokat attım. Midye sevilmez miydi ya! (Çetin çok üzgünüm bende sevmiyorum..)

Sonunda midyeciye ulaştığımızda koşarak Sabit abiye sarıldım. Babam gibiydi adam..
"Nasılsın lan sıpa!" Sabit abiden ayrıldığımda Barlas'ta yanıma gelmişti.

"Turp gibiyim be abi.. Sen nasılsın? Bayadır görüşmüyorduk" Sabit abide kendini açıklayıp küçük taburelere oturmuştuk.

"Nasıl? Beğendin mi?" Dedim merakla. Tebessüm edip konuşmaya başladı. "Güzel, sakin yer bundan sonra buraya gelirim herhalde." Gözlerim gene gamzesinde takıldı. "Çetin nazar edeceksin beni ha! Bakma şu gamzeme ya.."