Gözüme çarpan ışık yüzünden kaşlarımı çatarak uyandım başım çok kötü ağrıyodu etrafı süzdüğümde evimde değil hastanede olduğumu farkettim doğrulup olanları hatırlamaya çalıştığımda bacaklarımı hissetmediğimi farkettim zihnimde tüm olanlar canlanmaya başladığında herşeyi hatırladım
En son sejinin yanına gidiyodum yoldan geçerken korna sesi geldi ve gerisi yok Bacaklarımı neden hissetmediğimi anladığımda gözlerim dolmaya başlamıştı hastanenin koridor kısmına baktığımda sandalyede uyuklayan benim yaşlarımda bi genci gördüm
Gözlerini araladığında direk bana baktı ve uyandığımı görünce hemen yanıma geldi
"İyimisin ah bekle doktoru çağırayım"
Daha benim birşey söylememi bile beklemeden koşarak odadan çıktı ama benim kafamda soru işaretleri yer edinmeye başlamıştı bu kimdi? Neden benim için endişelenmişti sonuçta birbirimizi tanımıyoduk
Biraz sonra doktorla geri geldiler doktor odaya ayak bastığı anda hızlıca konuşmaya başladım
"Acilen bana bi cevap verin bacaklarımı neden hissetmiyorum bana yürüyemeyeceğimi sakın söylemeyin onu söylediğiniz anda size burdan bi uçarım sülük gibi yere yapışırsınız ve bu benim yaşlarımda olan adamda kim"
bunları derken doktor ve yanındaki adamın şaşkınca bakışlarına maruz kalmıştım anlamamış gözlerle onlara bakarken ne dediğimin farkına vararak dudaklarımı birbirine bastırdım
Aishhh niye bunu dediysem şuan utançtan yüzümün kızardığına eminim
"Öncelikle daha yürüyüp yürüyemeyeceğiniz belli değil testler yapılmalı ve dediğiniz bu şeyler için utanmayın çoğu hastam uyandığı anda şokla yanlış kelimeler kullanırlar yani anlıycağınız sülük kelimesinden daha beter kelimeler duydum"
İçimden bir oh çekip bakışlarımı hala neden burda olduğunu anlamadığım çocuğa çevirdim doktor sanırım birşey konuşcağımızı anladığında odadan çıktı
"Sen kimsin" diye bir soru yönelttim
"Ah şey ben soobin Choi soobin"
"Peki açıklıycakmısın neden burda olduğunu"
"Yoldan geçerken seni gördüm hiç bakmadan yoldan geçiyodun ve o sırada araba geliyodu sana seslendim ama duymadın sonra işte birden olan oldu"
Anladığımı belirtircesine başımı salladım ama aklıma gelen şeyle kaşlarımı çattım
Sejini en son gelceğime dair mesaj atmıştım telefonum biraz çatlamış şekilde yanımda duruyodu ekranımı açma kapama tuşuna basıp açtım hiç bildirim yoktu meraklanıp hiç kimse aramamıştı sejin bile
Yanımdaki telefona uzandığımda bir yandan da soobine biriyle konuşcağımı ve odadan çıkmasını söyleyeceğim sırada o konuşmaya başladı
"Üzmek istemem ama telefonunu kontrol ettim ve sim kartı hasar görmüş telefonunun şifresi olduğu için hala çalışıyomu diye kontrol edemedim ama çalışcağını pek sanmıyorum"
Duyduğum şeyle kaşlarım çatılırken telefonumu açıp numaraları kontrol ediyodum tam sevinmiş ve sejini ararken telefonumdan gelen sesle belli bile olmayan hafif gülümsemem soldu
Belirlenemeyen neden dolayı sim kartı verileri kullanılamamaktadır
Sinirle zaten çatlamış olan telefonumu yere atıp dahada çatlattım
"Aishh napıcam ben şimdi"
Napcağımı düşünürken bana karşı uzatılan telefonla duraksadım
"Numaralar hala kayıtlı duruyosa arıycağın kişiyi benim telefonumdan ara"
Mırıldanarak teşekkür ettim ve yere dikkatlice eğilip ekranı paramparça olan telefonumu aldım en azından hala çalışıyodu numaralara girip sejinin telefon numarasını soobinin telefonuna girmeye başladım uzun bir çalış sonrası açıldı açması niye bu kadar uzun sürdüğünü anlamasamda bunu sonraya erteleyerek konuşmaya başladım
"Alo sejin benim yeon"
"Yeon? Geleceğini söylemiştin niye gelmedin ve neden başka bi numaradan arıyosun"
Dümdüz pat diye "Yanına gelirken araba çarptı hastanedeyim"dedim
"Ne iyimisin peki"
"İyi gibiyim"bazı pürüzleri saymazsak
"Yeon benim işim var şuan yanına gelemem"
Dedi ve ben daha cevap vermeden yüzüme kapattı ısrarla tekrar aradım
Aradığınız numaraya şuan ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyin
Sinirle telefonu soobine geri vermeden önce tek ailem olan minheeyi aradım Sejine karşı farkla ilk çalışta açtı
"Alo minhee benim yeon"
"Yeon kızım sen beni delirtmeyemi çalışıyon kaç saattir arıyom ama numaranın kullanılmadığını söylüyo nerdesin sen"
"Seoul hastanesi şey ben kaza yaptım minhee"
"NE GELİYOM HEMEN"
Telefonu yüzüme kapadığında bana bakarak sırıtan bir soobin görmeyi planlamıyodum
"Sen neye gülüyosun"
Dalmış olacakki ona aynı soruyu 7. Kez soruşumda kendine gelmişti
Sözümü kesen şey odaya birinin alacaklı gibi girmesiydi minhee olduğunu anladığımda nasıl bukadar hızlı geldiğini anlamaya çalıştım ama 2 saniyede gelmesi imkansızdı ona dik dik baktığımda o ise bana koşup boğacak derecede sarılmaya başlamıştı
"Ah ölüyom MİNHEEE" Bağırdığımda minhee benden ayrılmış ve yanımdaki soobine kişiye side eye atmıştı
"Bu kim" diye kulağıma fısıldamıştı
"Soobin kazada ambulans çağıran oymuş"
Soobinin bakışlarını üstümde hissettiğimde ona döndüm ve
"Soobin minhee geldiğine göre sen git istersen"
"Peki" diyerek ayaklanmış ve odadan çıkmıştı ama çıkmadan önce "nede olsa daha çok görüşücez" mırıldandığını duymuştum
Woahhh 721 kelime bence ilk bölüme göre uzun bile yazmışım (çaktırmayın vurucu bi final yapmak için bi saat oyalandım durdum) bu bölüm pek içime sinmedi ama neyse napalım artık ve ben bişi düşündüm artık sadece salı perşembe pazar günleri bölüm atıcam sonraki bölümde görüşürüzzz ama önce bi hediye veriyim bi sn
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
