သံယောဇဉ်ကမ်းပါး 23

67 3 0
                                    

ဧကြည်ဖြူ

"သံယောဇဉ် ကမ်းပါး"

အပိုင်း ( ၂၃ )

************************
         ဒေါ်အေးမြနွယ်ကသားဖြစ်သူနဲ့ စံမဒီကို တစ်လှည့် အလင်းချိုကိုတစ်လှည့့်ကြည့်မိရင်း ရင်ထဲမကောင်းဖြစ်သွားမိတယ်။ခက်တာက သူတို့လေးတွေရဲ့စိတ်ကို သူ မက ဘယ်လိုတားမြစ်နိုင်မှာတဲ့လဲ ။ အထူးသဖြင့်သားဖြစ်သူနေမခရဲ့စိတ်ရင်းမှန်ကို နားမလည်နိုင်တာအမှန်ပါပင်။

       အလင်းချိုနေရာမှာငူငူ ချည်းရပ်နေမိရာကနေ အထုတ်ကို့ဆွဲယူလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ကိုထွက်ခဲ့လိုက်ရတယ်။

"ဒီမှာတော်တော်များများသိမ်းပြီးပြီဆိုတော့... အမေနဲ့ အဘွားပြောင်းမယ်အိမ်ကို သွားလိုက်မယ်နော်သားကြီး "

    ဒေါ်အေးမြနွယ်က သားဖြစ်သူကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။

"အလင်းလဲ လိုက်ခဲ့မယ်လေ အန်တီနွယ် ....ဟိုမှာ ပစ္စည်းတွေနေရာချပေးမယ် ...ဒီမှာ သိမ်းစရာမှ မရှိတော့တာ "

      ဒေါ်အေးမြနွယ်ရဲ့ စကားကြောင့်အလင်းချိုက ကမန်းကတန်းဝင်ပြောလိုက်တယ်။ဒီနေရာမှာဖြင့် တစ်စက္ကန့်လေးတောင် ထပ်မနေချင်တော့တာမို့ ပြောပြီးတာနဲ့ အိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"အိမ်ပြောင်းတာသွားကူပေးတယ် ဟုတ်လား ဒေါ်လေးစန်း ...ဘယ်သူတွေ အိမ်ပြောင်းလို့လဲ "

       ဟန်သော်လင်းက ခြံတံခါးရှေ့မှာရပ်ပြီး ဒေါ်လေး စန်းကို မေးလိုက်မိတယ် ။

" တစ်ခြံကျော်က မနွယ်တို့အိမ်လေ ... အိမ်ပြင်ဆောက်မှာမို့ ဟိုဘက်လမ်းထိပ်ကို ခဏပြောင်းတာပါ "

"တစ်ခြံကျော်ကလား "

       ဒေါ်လေးစန်းရဲ့ တစ်ခြံကျော်ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ဟန်သော်လင်းစိတ်ထဲမှာ ကြည်ပြာပြောတဲ့စကားတွေကို အမှတ်ရလိုက်မိတယ်။

"တစ်ခြံကျော်ဆိုတော့ နေမခ ဆိုတဲ့လူရဲ့အိမ်လား"

"ဟုတ်တယ်လေ ... မောင်လင်းက နေမခနဲ့သိတာလား "

" ဟို ...မသိပါဘူး ဒေါ်လေး စန်းရယ် ... ကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော် "

သံယောဇဉ်ကမ်းပါးWhere stories live. Discover now