I was in a cult

cult1

Hikayem, daha doğrusu hikayemiz üç yıl önce yaşadığımız bu korkunç olaydan sonra başlamıştı. İnsanlara nasıl tanıştığımızı anlatmazdım çünkü yargılar ve dışlarlardı. Onun geçmişini bilmeden konuşurlar, benim için kullandıkları ağır kelimelerden ötürü başlarına gelecekler için üzülürdüm. Ama onu durdurmazdım. Ben Kim Taehyung'u tanırdım.

Üç yıl önce, ailemle birlikte yaşamımı sürdürdüğüm şehir Busan da istediğim üniversiteyi kazandığımı öğrendim. Ağır bunalım içinde geçirdiğim lise zamanı bana arkadaş edinememeyi ve derslerime odaklanmayı kazandırmıştı. Bunlar ise istediğim üniversiteyi.. Peki her şey sonrasında düzelmiş miydi?

O çok istediğim üniversitenin ilk senesi, okula toplasanız sınavlar için üç hafta falan gitmiştim. Ailemin desteği artık yetmiyordu. Ki şiddetli bir depresyon geçirdiğimi öğrendim. İlaç kullanıyordum. Bireysel terapiye ve grup terapilerine gidiyordum.

Tatil sürecimde terapi seanslarımı arttırdım. Bir süre sonra grup terapilerinin etkisini hissettiğimi aileme bahsettim. Çok sevinmişlerdi. Zeki bir çocuktum, benim için yapamayacakları şeyin olmadığının farkındaydım. Beni dikkate aldılar. Artık haftada üç defa grup terapilerine katılıyordum. Her gün terapistimiz bizimle konuşacak konuyu belirliyordu, terapi günleri gruptan çıkan ve yeni gelen insanlarla hep farklı bir hava içerisindeydi. Ve belki de onca sene sonra bana gerçekten iyi gelen şeyi bulmuştum. Belki de iyileşebilirdim. Belki de İyileşecektim..

Ama o gün her şeyi mahvettim.

Bir gün grup terapistindeyken terapistimiz bizimle konuşmak isteyen bir adam olduğunu söyledi. Adını vermek istemiyorum ama ona Bob diyelim. Bob, fazlasıyla enerjikti. Bizimle konuşmak için çok heyecanlı görünüyordu. Enerjisini çok taktir ettim. Kendimi böyle gördüğüm anlar bir elin parmağını geçmezdi. Bu tarz kişiliklere bayılırdım. Anlayışlı ve cana yakın birisiydi.
Bir grup depresif ergenle nasıl konuşacağını iyi biliyordu.

Bize bir tatilden söz etti. İlk başta çok şaşırdım, kim depresif bir grup insanla bir de tatilde uğraşmak isterdi ki? Diğerleride benimle aynı düşüncede olucaktı ki kimseden ses çıkmıyordu. Bob anlatmaya devam etti. Kampa gidecektik.

"Yaz tatillerinde uzaklara gidiyoruz ve rafting, kaya tırmanışı gibi harika şeyler yapıyoruz."

Bunun tamamen ücretsiz olduğunu, çünkü üniversitenin bizim gitmemiz için para ödeyeceğini ve beş hafta sürdüğünü anlattı.
Kulağa tamamen garip ama fazlasıyla cüretkar geliyordu.

Pek fazla kişi ilgilenmedi ama ben seanstan sonra kendisine birkaç soru sormaya karar verdim.

Bob onunla konuşmak istediğimi belirttiğim de fazlasıyla sevindi. Sanırım gruptan beklediği tepkiyi alamamıştı ama beni kazanmıştı.

Aklıma takılan ilk soruyu sordum. İnsanlarla konuşmakta pek iyi değildim, ne selam verdim ne de kendimi tanıttım. Tek merak ettiğim şey bu tatilin amacının ne olduğuydu.

Soru karşısında gülümsedi ve bana tatilin terapimiz devam ederken eğlenmek, arkadaş edinmek ve maceraya atılmak için olduğunu söyledi. Sonrasında bana buradaki grubun pek istekli olmadığını ve bunu görünce üzüldüğünden bahsetti.

Dediğine göre aslında kamp ekibi için son geldiği grup terapisi burasıymış ve ekip çoktan dolmak üzereymiş.

Aslında sadece benim öne çıkmamın onu şaşırttığını. Bu zamana kadar katıldığı bir çok grup terapistinde en az 5 kişiyle kamp için anlaştığını söyledi . 'Ama zaten kamp ekibinde pek de yer kalmamıştı.' dedi