Forget Her ~Winrina~

Left me with some things to say (M)

Bu bölüm cinsellik içeriyor rahatsız olacaklar için cinsellik içeren kısmın başında ve sonunda (M) yazıyor.

~

Winter deniz kenarındaki parka yaklaştığında bankta oturan kızı görmesiyle gülümsedi ve kıza doğru ilerledi. Yine erken gelmişti, sevgili oldukları günlerdeki gibi.

Bankta oturan kız ise kendisine doğru gelen bedeni fark edince ayağa kalktı ve ona doğru ilerledi.

"Selam."

"Selam, erken gelmişsin yine."

"Sen de erken gelmişsin Winter."

"Buluşmayı neden istedin Karina? Bir şey mi oldu?" Dedi Winter. Karina kızın yürümesi için Winter'ın belini tuttu ve yürümeye başladılar.

"Evet, çok önemli bir şey oldu."

Winter kıza baktı ve yüzünde üzgün bir ifade aradı ancak bulamadı. Yanındaki kız çok mutlu bir şekilde gülümsüyordu. Winter bu mutluluğa anlam veremedi.

"Ne oldu?"

Karina aşık olduğu kızın yüzüne baktı. "Seni özledim."

Winter yanaklarının kızardığını hissetti, utanmıştı. Karina'nın kızarmış yanaklarını görmesini engellemek için sağ tarafındaki denize baktı ama Karina kızın utandığını fark etmişti, bununla birlikte Karina'nın gülümsemesi büyüdü.

"Seni özlediğimi mesajlaşırken söylediğimde beni terslemiştin ama şimdi utanıyorsun, kendimi sana affettirmeyi başarıyorum sanırım."

Winter yüzünü tekrar Karina'ya doğru döndü. "Hala seni affetmiş sayılmam Karina. Biraz daha çabalaman gerek."

"Çabalayacağım."

"Normalde bulusma teklifini kabul etmeyecektim." Karina aniden gelen itirafla kaslarını hafifçe çattı ve nedenini soran gözlerle kıza baktı. "Çünkü olanlardan sonra bir buluşmayla seni hızlıca affetmek istemedim. Ama sonra seni özlediğimi fark ettim." Karina'nın çatılan kaşları eski halini aldı ve yeniden gülümsedi. Yanındaki kızı üzdüğü için çok pişmandı ve kendisini nasıl affettireceğini bilmiyordu.

"Pişmanım Winter. Seni üzdüğüm için çok pişmanım."

Karina söylediği şeye cevap gelmeyeceğini veya tersleneceğini düşünüyordu ama aldığı tepki bunlardan biri değildi.

"Biliyorum."

"Ne?"

"Biliyorum dedim Karina. Pişmanlığın gözlerinde görülüyor. Ama pişman olmanın kalbimde açılan yaralara pek bir faydası yok."

"Kalbindeki yaraları iyileştirmek için ne yapmalıyım bilmiyorum Winter ama inan bana çabalıyorum."

"İnanıyorum."

Aralarında bir sessizlik oldu. Bu sürede Winter denize, Karina ise Winter'a bakıyordu. İkisinin de aklını meşgul eden düşünceler vardı. Sessizliği bozan ise Karina oldu.

"Yakınlarda güzel bir kafe var oraya gidelim mi?"

"Olur."

Bir süre sessizce kafeye doğru yürüdüler. Kafeye girdiklerinde ise bir masaya oturup siparişlerini verdiler; Karina kahve, Winter bitki çayı söylemişti.

"Bitki çayını sevmezdin sen."

"Son zamanlarda geceleri uyku tutmuyor, kahve içince de uykum daha da açılıyor. Uykum gelsin diye bitki çayı içiyordum bir süredir bu yüzden sevmeye başladım."