❦ 𝖂𝕳𝖄 𝕸𝕰?❦

*ੈ✩‧₊˚༺☆༻*ੈ✩‧₊˚

❝ sana gitme demeyeceğim.
Genede sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, incinirsin ❞

❝ Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sende bilme lavinia ❞

~Özdemir asaf~

»»————-　★　————-««

Bang kralığının saraya en yakın olan köylerinden birindeyim. Bir plan dahilinde buraya geldim ve şimdi planımı en iyi şekilde başlatmam gerekecek. Etrafıma bakındım, bir tepedeydim ve etrafımda birçok ağaç vardı, bang sarayını görebiliyordum.

Bir ağaca yaslandım. Güneş batmaya başlamıştı bile. Düşündüm...aceba ağebeyim ne yapıyordur... Eminim çok telaşlıdır şimdi. Bir haber bekliyordur benden. Peki ya jisung...ah o piç. Bir kıkırdamaya engel olamadım.

Ne yapacaktım...nasıl yapacaktım bilmiyordum. Ama tek bildiğim babamın katilini liğme liğme edeceğimdi. Bunca yıl babasız yaşamama, düştüğümde beni kaldıra bilecek bir babam olmadan yaşamama sebep olan o piç'in soyunu tüketeceğimdi.

Gözlerimin önünden geçti hayatım... Ağabeyim minhonun her zaman jisung ve beni ne hırsla çalıştırdığı günler geldi aklıma. Bir şekilde yapmalıydım, gizlice o saraya sızmalıydım.

Zaten saraya sıza bildikten sonra yanımda jeongin olacaktı. Şimdilik tek yapmam gereken hançerimi karnıma sokmaktı. Belimdeki hançere gitti ellerim. Elime aldım ve baktım, jisung'dan çaldığım hançer...salak çocuk, nasılda özenle kazımış ismini üzerine.

Daha sonra tekrar kıkırdadım. Jisung ile ilk günlerim geldi aklıma. Kavga etmeden geçmezdi günümüz. Şimdi nasıl bu kadar yakın ola bilmiştik ki?
Kafamı yasladım ağaca, daha sonra hançeri karnıma doğru tutum.

Aklımdan binlerce düşünce geçerken titredi ellerim...hançeri tutan elim titredi. Korkuyordum...her şeye rağmen korkuyordum acı çekmekten. Halbuki daha önce hiç yara almamışım gibi tiriyordu ellerim.

Buna rağmen son bir hırsla sapladim hançeri karın boşluğuma. Hançer tenimi yırtıp geçtiğinde açıldı gözlerim iyice, bırakmak istediğim tüm çığlıkları yutum... Geçmişimi geride bırakıyordum.

Hançeri yavaşca geri çektiğimde ayaklarımda güç kalmadığını hissetim bir an. Ama bu çok kısa sürmüştü. İntikam ateşi yakıp kavuruyor beni... İçimde sönmeyen o ateş yarası, karnımdaki yaradan daha baskın basıyor.

Kafamı eğip yaraya bakıyorum. Daha sonra kan ile kaplı hançere... Bu hançeri bir an önce bir yerlere saklamam gerektiğini biliyorum. Ama sanki buz kesilmiş ellerim. Tenimin yandığını hissediyorum.

Yere bıraktım kendimi...çöktüm dizlerimin üzerine. Kanlı ellerim ile kazmaya başladım toprağı, hançerim için. Titrek ellerim yeterince yer açtığında, koydum hançeri içeriye ve kapatım üzerini toprak ile...sanki geçmişimi gömüyormuşum gibi.

Bir elim karnımdaki yarayı tutarken kalkmaya çalıştım ayağa, titreyen ayaklarım tutmuyor beni. Kafamı kaldırıp son kez baktım güneşe. Daha sonra döndüm arkamı. Saraya baktım... büyük surlar ile kuşatılmış mezarıma baktım... Bir kez daha tökezledi ayağım. Kan artık yere damlıyor ve bir göl oluşturuyor.

Daha sonra inmeye başladım tepeyi, Güçsüz ve tökezleyerek. Gözlerim kararıyor...içimde bir şeylerin koptuğunu hissediyorum sanki. Titrek ellerim ile baskı yapmaya çalışıyorum yaraya... Tepeyi indiğimde insanlar görüyorum. Sarayın biraz uzağında, kimisi meyve sebze satmaya çalışıyor...kimisi birbiri ile konuşuyor.

Kendimi fark ettirmeye çalışıyorum onlara...sesim çıkmıyor, sanki ölüm sesizliği. Kaybetmişim gibi kendimi. Yürümeye çalışıyorum yanlarına. Beni görsünlerde yapancı olduğumu anlayıp beni krala götürsünler diye. Ama nafile... ulaşamıyorum. Sanki her adımda bana inatla uzaklasiyorlar benden.

Çok fazlada dayanamıyorum zaten...kapanmaya başlıyor yorgun gözlerim, işlevsizleşmeye başlıyor ayaklarım. Çöktüğümü hissediyorum... Son kez yaraya baktığımda, yere diz çöküyorum... Titrek vücudum o soğuk gecede terk edilmiş gibi. Gözlerim uzaktan oynayan çocukları izleyen bir çocuk gibi, insanlara bakıyor...

Daha sonra göre bildiğim tek şey, karanlık olmaya başlıyor. Sanki hayatımın ışıkları sönmüş gibi, kafamı çarptığımı hissediyorum sadece yere. Vücudumun artık bana ihanet ettigini hissediyorum...

»»————-　★　————-««

tastemur bende geldimm.
❤️

İyi okumalar...