Hello, I'm Valkyrie Ivyla A. Thornefield your random writer and I have a story to share to all of you.
Naramdaman ni'yo na ba maging mag-isa? I mean,may mga tao naman na 'andiyan pero pakiramdaman mo wala naman talaga...
Ako kasi, parati kong nararamdaman 'yon. May mga kaibigan naman ako, pamilya at boyfriend sa totoo masaya naman ako pero minsan hindi ko maiwasan na maramdamang nag-iisa. Isa akong madaldal na tao,isa akong kaibigan na kapag kinailangan mo, 'andiyan lagi—susuporta sa'yo. Ipagtatanggol,dadamayan sa lahat ng lungkot mo at hindi nakakalimut ginagawa ko iyon para kung sakaling kailanganin ko rin kayo—sila ay 'nandiyan rin kayo para sa akin pero wala eih... Ilang beses na akong naging malungkot at kinailangan ng karamay mula sa kaibigan pero walang sino man ang andiyan. Iisipin niyo na may pamilya naman ako, andiyan na tayo...Iba pa din talaga ang pagdamay ng kaibigan minsan kasi nakakahiyang ipakitang malungkot ka sa harap ng pamilya mo.
Bakit ganoon noh? Sa isang circle of friend or tao na lang, may isang famous at kapag nalungkot andiyan agad sila para i-comfort o damayan pero tayo pagtayo... Ayos lang.
Last time,'yung tatay ko namatay pero wala ni-isa sa kanila ang dumalaw sa borol ni papa, ni wala din pakikiramay pero nang 'yong isang tao namatay ng ina halos lahat sila nakiramay. Ewan, naiingit?selos?o pag-kainis ito. Lagi naman akong nandiyan para sa kanila pero pag ako na ang nangailangan nawawala sila. Siguro, ganoon talaga ang buhay. Life is so unfair!
This time,birthday ko. Ini-expect ko babatiin nila ako kasi kaibigan eih, kapag bday nila binabati ko kaya I hoping na gagawin din nila iyon but wala... Wala... Bumati naman pero iyun nang nag-post na ako na "It's my special day!" And only my boyfriend who greeted to me without notifying so, I'm lucky to have him. He's always there when I needed, When I'm sad, when I feel down and hopeless, he's always at my side. Maybe he's the one.
