Nagtungo ako ngayon sa bahay ni Enzo na may repair shop ng mga abandonadong kotse niya. He's not running a service but rather his own personal space. He is a close-knit mentor ni Kenneth since he was learning to race. Lorenzo is 47 year old who gain titles in the industry year 2000.
"May tao ba?" biro ko habang nag-aayos ito ng gulong ng kotse.
"Giselle."
Sumalubong sa'kin ang malapad niyang ngiti at mahigpit na yakap. Matagal na panahon na kaming hindi nagkikita simula ng namatay si Kenneth.
"Namiss kita, Giselle," sambit niya at kumawala din ako agad sa mga bisig niya.
"Oo nga kaya bumisita ako dito para kamustahin ka," tugon ko nito.
"I'm alright, Giselle."
Pansin ko pa din ang nakadisplay na mga trophy at litrato ni Kenneth sa locker. Nakabukas lang ito ng matagal na panahon.
Napaagaw-atensyon kaming dalawa nang may paparating na kotse. Huminto ito sa gitna at patay ng makina nito. Pansin ko ang leather jacket niya sa windshield at hindi nga ako nagkamali na si Grae ang nagmaneho.
"Anong ginagawa niya dito?" tanong ko na nakakunot ang noo kay Lorenzo.
"Whoah. I'm confused, Uncle. What is he doing here?"
Malakas niyang sinara ang pinto ng kotse at tiningnan ako dito sabay ngiti. He doesn't even make my world happy.
"Welcome me to the club, Giselle," saad nito.
Hindi na ako umimik pa at lumabas muna ako para mapalaya ko ang inis ko.
Inabot sakin ang litrato ni Enzo at sila ni Kenneth ang nasa litrato noong mga bata pa sila. I thought I was the only one losing him. Nabanggit din niya sa'kin na may kaibigan siya na nasa California. Does he know me since I came to Wolvarix Academy? We don't know about that.
"Hindi ko inakala na may pagkahalintulad silang dalawa ni Kenneth. Yung unang pagkikita namin noon parang may hiwaga sa kanya at nadama ko muli 'yun ngayon. Diba parang umulit lang yung eksena," tugon ko nito.
"Takot ka bang magmahal ulit, Giselle?"
"Hindi sa ganun, Lorenzo. It was like the past and future world collide. At sa tingin ko oo ang tanging sagot ko. I knew that this couldn't be evaded when glances exchange and heart beats fast per seconds."
Lahat naman talaga lilipas pati ang nadarama pero yung dalamhati na inukit ng kahapon habang buhay ko 'yun maaalala.
Kumain kaming tatlo sa rooftop at dahil dinala ko ang camera ko ay kinuhanan ko ng litrato ang pagkain pati na si Lorenzo.
"Sabi ng papa mo sa'kin nag-aaral ka din ng architecture," sambit ni Enzo at subo ng pagkain.
"Specialize. Enzo, I need your car," saad nito.
"For what?" interrupt ko nito.
"I have a race with those brats,"(tinutukoy niya yung umatake sa'min sa sports bar).
"Anyway, Giselle. You're not into this and back off."
"Okay, then."
Pagkatapos naming kumain ay umuwi na si Grae at nagpaalam muna ako ni Enzo.
"Bumalik ka dito ulit, Giselle."
"Oo naman, Enzo."
_
Sitting on the corners with an obscured light while clinging the charm. That talisman gave me a necklace before he died on that rainy night. It was just a simple dinner evening with the gathering of the whole family. I was left open-eyed until the late night.
YOU ARE READING
Her Another Chance
RandomSi Giselle Delythena Rossi ay isang hobbyist na photographer at isang modelo sa kanyang nakaraang buhay. Isang mapanirang pangyayari sa kanyang buhay ang nagpabaligtad sa kanyang mundo. Hindi siya natakot na tumanda para mag-aral muli at mabuhay mul...
