SON DİRENİŞ TEK VAZGEÇİŞ (Ölüm Çiçekleri1)

14.bölüm| Bir dilek hakkı

Not: Kitapta adı geçen mekanlar, karakterler, tarihler ve kurumlar hayal ürünü olup bütün detaylarıyla kurgudan ibarettir!

~Bir dilek hakkı~

Alya Hera Miller

Bir insanın hayatında en derin yaralar, çoğu zaman kimseye anlatamadığı, sadece içindeki sessiz boşluktan duyduğu acılardır.

Zamanla her şey değişir, ama geriye kalan tek şey, o değişimlerin seni nasıl şekillendirdiğidir; bazen kırılmak, yeniden doğmanın ilk adımıdır.

Bir dilek hakkım olsa, her kaybın ardından içimde açılan yaraların kapanmasını değil, onlarla nasıl yaşadığımı öğrenmeyi dilerim; çünkü bazı yaralar, kapanmadıkça daha derin anlamlar taşır.

Bir dilek hakkım daha olsaydı, geçmişteki hataların bıraktığı izlerin kaybolmasını istemezdim; çünkü bazı izler, onları taşımadan hayatı tam anlamıyla göremezsin

İki hafta sonra...

İki hafta geçmişti olayların üzerinden. Bu iki hafta boyunca, her şey sessizliğe bürünmüştü; sanki her şey durmuş, zaman sadece bekliyordu.

Lucas, nihayet kendine gelmişti. Fred bir hafta boyunca malikaneden uzaklaşmış, sonra geri dönmüştü ama malikanede kalmayı reddetmişti. Onun yerine benimle birlikte mafya ordusunun kaldığı büyük binaya gelmişti. Beni bir daha yalnız bırakmayacağını söyleyip duruyordu.

Sofia, iyileşmeye başlamıştı. Zihni hala karışıktı, bazen geceleyin birdenbire sayıklıyordu. Ama yine de eski haline göre çok daha iyiydi. Bu süreçte onun yanında olmak, bana da bir parça huzur veriyordu.

Nancy, son zamanlarda toparlanmaya başlamıştı. Ailesiyle görüşmüş, ama onların yanında kalmak yerine bizimle kalmayı tercih etmişti. Ailesi önce karşı çıkmış, hatta Bayan Leavander, saçlarıma yapışıp "Bu ne delilik!" diye bağırmıştı. Ama sonunda, Nancy’nin bizimle kalmasının daha güvenli olduğunu kabul ettiler. Sonuçta, "Aile" her zaman kan bağıyla olmaz, değil mi?

Julia da yavaş yavaş iyileşiyordu. Destek alarak yürümeye başlamıştı, ama hala zorlanıyordu. Onun güçlü kalmasına yardım etmek için elimden geleni yapıyordum, hatta bazen kendimi unuturken, ona destek olmanın bana ne kadar iyi geldiğini fark ediyordum.

Julia bizimle ordunun kaldığı binada kalmak istiyordu, ama Ares buna izin vermedi. Aralarındaki yakınlaşma, sanki  çok daha öncesine dayanıyordu. Durumun farkındaydım, ama bu ikisinin kendi aralarındaki yolu bulmalarına müdahale etmemek daha doğru olacaktı.

Bir süredir işler üzerinde yoğunlaşmıştık. Gabriel Grayson’ı araştırmaya devam ediyorduk. O, terör olayından sonra, 2014 yılında esrarengiz bir şekilde öldürülmüştü. Ama biz kimin öldürdüğünü biliyorduk. O kadar çok araştırma yapmıştık ki, Grayson'un mezarını bile bulmuştuk. Ama mezarın içi boş çıkmıştı. Gabriel Grayson'ın ölüsü neredeyse kaybolmuştu. Yada hiç o mezara girmemişti.