Sahne | MinLix

1

"Ah kahretsin.." dedi genç. Lee Felix, pek fazla arkadaşı yoktu. Hatta yok denilecek kadar azdı. Liseden bir kaç arkadaşı vardı, sert görünümlü biri olduğu için herkes ona ön yargılı şekilde yaklaşıyordu. Okullar açıldığı ilk gün kitapları taşırken yere düşürmesiyle sadece çıktığı 2 merdivenden geriye düştü ve dizindeki küçük yaradan kan akmaya başladı. Etrafındakiler ise ona gülüp geçiyordu.

X: "Sen.. iyi misin?"

Felix elini ona doğru uzatan çocuğa baktı, bu çocuk Lee Minho idi. Sınıflarına yeni gelen çocuktu, yani konuşulanlara göre öyle. Felix pek bilmiyordu kim olduğunu.

Felix: "Evet."

Minho: "Hadi ama, elim havada kaldı."

Felix: "Ha- Özür dilerim."

Minho: "Hangi şubedensin?"

Felix: "Niye sordun durduk yere?"

Minho: "Sadece aynı sınıfta mıyız diye öğrenmek istemişt-"

Felix: "Evet evet aynı sınıftayız."
"Benimle fazla sohbet etmeni istemiyorum."
"Diğerleri gibi ilk başta yanımda olup sonra hakkımda iftira atacaklara benziyorsun."

Felix egolu biriydi. Kimseyi sevmemesine ve kimseninde onu sevmemesine rağmen yalnız olmasıyla bile övünürdü. İnsanların ön yargısına karşı her şeyi söyler, ama kendi ön yargısını kırmak için hiç uğraşmazdı.

Minho: "Bunu nereden çıkardın şimdi?"

Felix: "Bilmem. Çok saf birine benziyorsun, sınıftakiler seni hemen manipüle eder."
"Onu bunu boşver de, seni ilk gören kişiyim sanırım."
"Adın şimdiden biliniyor okulda, dikkat et diğer öğrencilere yaptıkları gibi sanada ilk başta masumca yaklaşıp sonra adını çıkarmasınlar."

Minho: "Adımı duymuşsundur diye düşündüm."
"Felix. Adın Felix değil mi?"

Felix: "Bekle- Nereden biliyorsun?"

Minho: "Bana saf diyene bak."
"Az önce Hyunjin adlı bir öğrenci tüm okulda yankı yapacak şekilde seni çağırdığında 360 derece döndün."
"Bu arada, ben Lee Minho."

Felix: "O benim arkadaşım, yani 2 arkadaşım var. Biri de o."
"Adın tanıdık geliyor.."
"Neyse tanımıyorum seni."
"Sürekli konuşulmandan dolayı herhalde."

Minho, Felix'e bir bilet uzattı.

Minho: "Bu akşam konsere gideceğim, gelmek ister misin?"

Felix: "Neden bana bu kadar cömert davranıyorsun?"

Minho: "Sana aşığım diyedir."

Felix: "Ne-"

Minho: "Şaka yapıyorum, neyse. Soruma soruyla değil normal bir yanıtla cevap vermeni istemiştim."

Felix: "Ha-"
"Evet"
"Gelirim."

Minho: "Teşekkür ederim"

Felix yine kitapları düşürdü.

Minho: "Amma da sakar çocukmuşsun be Felix"
"Hahahah"

Felix: "Komik mi lan?"
"Neyse"
"Övünmek gibi olmasın, öyleyimdir."

Minho: "Bu zaten övüneceğin bi özellik değil-"

Felix: "Biliyorum-"
"Sus ve sınıfa ilerle sadece"

Minho: "Pekalaaa"

Felix gülümsedi, bu çocuğun gülümsemesi neden bu kadar güzeldi? Minho direkt önüne döndü.

Felix's pov: Acaba kabul etmem doğru muydu? Off düşünmek istemiyorum. En azından bugünüm evde yalnız geçmez. Neden bu kadar cömert davrandı? Herkes de ona bakıyor. Tanılan biri mi? Çok karmaşık biri.. Neyse- Derslere odaklanmam gerekiyor, ona değil.

Okul nihayetinde bitmişti. Felix eve doğru yürüyordu güzelce dinleneceğini düşünerek. Bir dakika, bilet!

"Ah.. cidden bu konsere gitmem gerekiyor mu?"
"Neden düşünmeden her teklifi kabul ediyorum ki ben?"

Düşüne düşüne eve gelmişti, sıcak bir duş almak en iyisidir diye düşündü. Saatin yaklaştığını hatırlayınca hemen çıktı.

"Hmm.."
"Ne giymeliyim?"
"Karışık bir konser olacak bu yüzden kendi tarzıma yönelik giyinsem iyi olur"

*Telefon çalıyor..*
*Arayan: Numara*

"Bu kim?"
"Açsam mı-"

*Arama başladı*

"Kimsiniz?"

"Minho ben"
"Bugün okuldaki"
"Unuttun mu beni sakar çocuk?"

"Ha-"
"HATIRLADIM"
"Bağırdığım için kusura bakma- yani bu sakar çocuğun b12'si biraz kötü çalışınca da büyük tepkiler veriyor"

"Anladıım"
"Hazır mısın?"

"Tam da hazırlanıyordum"
"Sonra aradın"
"Bekle numaramı kimden buldun?"

"Şimdi sırası değil."
"Hadi çabuk ol Felix"