fate [ wirtz, havertz]

0.2

"Ufak sıyrıklar, Moira. Fazla abartıyorsun."

Kolum ve ayak bileğim kırılmıştı, ufak sıyrıklardan kastı bunlardı.

"Sikeyim seni, beni öldürecektin!"

Ben hastane yatağında uzanırken o ayakta ukala ukala konuşmaya devam ediyordu.

"Yaşıyorsun, Mo. Sana zarar verecek bir şey yapmam."

İşte buna gülmeye başladım.

"Daha ne yapmayı planlıyorsun, Wirtz?"

"Seni bile bile ölüme götürmem, Moira."

"Sana defalarca söyledim."

"İnseydin?"

Gözlerimi devirdim. Özür dilemek bu kadar zor olmamalıydı.

"Günlerdir burada yatıyorum, neredeydin?"

"İdmanlarım vardı."

Gözlerimi devirdim, o ise yatağa oturdu.

"Moira, seni seviyorum."

Dudağıma eğildiği sırada geri çekildim.

"N'apıyorsun?"

"Beni öpmeni istemiyorum."

Kaşlarını çattı.

"Sırf iki ay podyumda yürüyemeyeceksin diye benden ayrılacak mısın?"

"Hala özür dilemiyorsun!"

Elleriyle yanaklarımı okşadı.

"Moira, isteyerek yapmadığımı biliyorsun."

"Kazadan önce kavga ettiğimizi hatırlıyor musun?"

Kafasını olumsuz yönde salladı.

"Fazla içtiğim için mi kızıyordun?"

"Bana menajerinin adıyla seslendin."

"Moira."

Beni öptüğünde karşılık vermedim fakat geri de çekilmemiştim.

"Sana düşünmen için zaman veriyorum, yakında evleneceğiz."

Onu affedeceğimi düşünüyordu, fakat ona kimse bilerek o kamyonun altına girdiğini söylememişti.

Bu yüzden onu affetmek istemiyordum.

Bizi bilerek ölüme sürüklemişti.

-