Sevgilim Benim Katilim

Hüzün/Karşılaşma

İyi Okumalar Dilerim

Doktor hafif bir gülümseme ile ameliyat yerine girdi. Heyecan ve sabır içinde Nora'nın sağlıklı bir şekilde çıkmasını umut ediyordum
Ardan 1 saat geçmiş uyuya kalmıştım koltukta, gözlerimi hafif hafif açtımda üzerimde bir hırka gördüm. Korkuyla ayağa kalkıp kimin koyduna bakmaya çalışıyordum fakat bulamadım. Yerime geri oturumda birisinin beni izledini fark etmiştim kafamı kaldırdımda tanıdık bir yüz gördüm, evet o Jack idi hemen ayağa kalkıp ona sarıldım oda bana karşılık verdi
Oturup sohbet etmeye başlamıştık
"Ne zamandır buradasın?"
"Haberi öğrendimden beri, geldimde uyumuştun"
"Doktor bir haber verdi mi peki?"
Bir süre sessiz kaldı. Umut dolu gözlerle ona bakarken
"Var ama nasıl söylicemi bilmiyorum"
"Kötü mü?"
Zorlukla başını salladı ve o zaman anladım hayatımın çöküşüne kendi gözlerimle tanık olucaktım
15 dk lık sessizlikten sonra bir çığlık koptu
"DOKTOR YOK MU HASTANIN KALBI DURDU!"
Ağlamaktan şişmiş ve morarmış gözlerimle onun adını sayıklıyordum
"Nora Nora Nora Nora"
Tekrar ağlamaya başlayıp kendime zarar vermeye de başlamıştım
Ve heryerim kan içinde kalınca Jack doktora götürdü
"Acil doktor lazım arkadaşım sinir krizi geçiriyo!"
"Beyefendi sağdaki 2. Odaya girin hemen göndericem!"
Doktorlar sakinleşmem için iğne yapmışlardı
Kendime yavaş yavaş geldim de
"Bana noldu neden heryerim pansumanlı?"
Jack ona neler yaşadını anlatır
"Peki Nora nasıl nasıl?"
"Ameliyatı güzel olmuş şuan da odasında dinlenmesi gerekiyormuş"
İçim kıpır kıpır olmuştu yüzümden
T

ebessüm eksik olmuyordu
"Peki onu ne zaman görebilicem"
"Yarın"
"Tamam da artık eve mi gitsek gerçekten yoruldum"
"Pekala fıstık taburcu ol çıkalım"

Bölüm Sonuu
Bu baya kısa oldu farkındayım ama aklıma geldi kadar yazdım