Doğru zaman doğru kişi

1.1

Birden birileri beni çalılığa sürüklemeye başladı. Kulağıma yaklaştı. Eli hala ağzımı kapatıyodu. NOLUYO LAAN. "Bak arkadaşım. Ağzını açıcam. Bağırma ikimizde yanarız" dedi. Kafamı aşağı yukarı sallamakla yetindim.

Açtığı gibi yüzüne taraf döndüm. "Noluyo? Sen kimsin?" dedim. Telefonum yine yanımda değildi. Aramazlardı zaten o yüzden bana hava hoş. Ayh neyse çocuk çok yakışıklıydı. Seside bir okadar güzeldi.

Konumuza dönelim. "Nasıl yani beni tanımıyormusun?" dedi gülümseyerek. "Hayır kimsinki?" dedim. Bu işte bir bokluk var ama neyse. "Ben okulun yatakhanesinde kalıyorum. Kaçtım ve yakalandım. Asıl sen kayalıkların üzerinde napıyodun?" dedi sorgulayarak.

Yav soru üstüne soru. Bıktık bıktık. "Arkadaşlarımla tiatro provamız vardı güya ama sınıftaki bir kız beni kandırdı. Çok saçma" dedim. "Yav kızım kandırılmışsın sen" dedi gülerek. "Komikmi?" dedim ve oda tam üstüne "Hangi sınıftansın? Gelirim yarın görmeye seni" dedi. "10-b" dedi ismini sordum.

İsmi Burakmış. İsmi gibi kendiside güzel. Hasss bir adam elinde feneriyle üstümüze koşuyodu. Burak elimden yakaladığı gibi koşmaya başladık. (YA AZİZ ALLAH LEYLEYLEYLEY ÜNSKALALSÇKSÇALSÇÜLE) Okul dışındaydık. Burak beni eve bırakıcaktı. Evime doğru yürüdük. Çok ortak noktamız olduğunu gördüm. Arkadaş olduk ve evime kadar sohbet ettik. "Sendemi çizgi roman okumayı seviyosun yani?" diye sordu. "Evet bayılırıım" dedim heyecanla. Cidden çok iyi bi çocuktu. Çok eğlenceliydi. Eve geldim. Anahtarım vardı diye kapıyı açtım. Karşımda Mert vardı. "NERDESİN SEN? SAATTEN HABERİN VARMI?" diyerek bağırmaya başladı. "YAV NE BAĞIRIYON" diyip bende bağırdım. Kadın uyuyorsa uyancak vallahi.
 

~~~~~~~~~~~~~~Mertden~~~~~~~~~~~~~~~

Afra hâlâ eve gelmemişti. Acaba nerdeydi bu kız. Annemde endişeleniyordu zaten yok emantemiş yok kızmış neymiş amaaan. Bi dakika lan saat 19.30. Bu kız nerde cidden?

"Mert, Mert, Oğlum" diye annem seslendi.
"Dalıp gitmişim ya anne efendim?" dedim sorgularcasına. "Okula falan gitsene bak Afra nerde merak ediyorum." dedi. "Tamam anne" diyerek üstümü giydim. Hava serindi cidden. Dışarışarıya çıktım.

Koşmaya başladım. Nerdeydi bu Allahın belası. Annem olmasaydı... Neyse bi dakika o Afra değilmi? Yanındaki kim? O kim amk. Sevgilisimi? Arkadaşıdıe heralde. 1 aydır bizimle ve ilkkez böyle birini Afranın yanında görüyorum. Eve gideyim beklememin bir faydası yok.

Eve geldi. O gelene kadar tırnaklarımı kemirdim olm. Niye bu kadar endişelenmiştimki ben? Üstüne koşarak endişeyle bağırmaya başladım. "NERDESİN SEN? SAATEN HABERİN VARMI?" diye bağırdım. Niye bağırıyodumki ben simdi. Galiba korkmuştu. Geri geri gidip "YAV NE BAĞIRIYON"  diyip benden daha fazla bağırmaya başladı. Sonrada odasına girip kapıyı sert kapattı. KIRILDI KIRILDI YAVAŞ.

~~~~~~~~~~~~~~~Afradan~~~~~~~~~~~~~~~~

İçeriye ayaklarımı vura vura geçtim. Ayrıca ona neydiki zaten niye böyle yapıyoki. Sertçe kapıyı çarpıp yatağıma oturdum.
Günlüğümü elime aldım. Çantamı açtım ve içinden kalemimi çıkardım. Yazmaya başladım. "Abicim nasılsın iyimisin? Ben suan çok sinirliyim. Şu Mert olacak ukala herif eve geç geldim diye bana bağırmaya başladı. Sanki 1 ay önce beni istemeyen o değildi. Bugün Burak diye biriyle tanıştım. Çok iyi birine benziyodu........(olanları yazar)". Günlüğümü yazmıştım. 10 yıldır günlük tutuyorum. Daha doğrusu Abimin öldüğü günden bu yana. Canım çok sıkılmıştı.

Kahretsin ödevleri unutmuştum. Koşarak kitabımı aradım. Nerdeydi bu cidden. Çekmecenin en köşesinde buldum. Ayh ben oraya koymamıştımki. Neyse takmadan ödevlerimi gözden geçirdim. Matematik ve edebiyat vardı. Kalemimi aldım ve yazmaya başladım.