Η Φυλακή

εξηγησεις μερος α

μερια ευας-αρη
"αν παθουν κατι θα..."

"τι θα κάνεις; ξέρω πολυ καλα οτι εισαι ενα γατακι που το παιζει τιγρης... Δεν πρόκειται να κάνεις κάτι, γιατι δεν μπορεις... Τα θέλεις ολα αλλα ταυτόχρονα δεν θες τίποτα...Εισαι μια εγωιστρια που νοιάζεται μόνο για τον εαυτουλι της... Ποτε δεν νοιαστηκες για κανεναν αλλο... Ποτε δεν νοιαστηκες ουτε για εμενα ουτε για κανεναν αλλο μονο για τον γαμημενο εαυτο σου..."

"δεν είναι αλήθεια και το ξέρεις."

"αραγε το ξέρω;"

"τι θες να μάθεις;"

"την αλήθεια;"

"ποια αλήθεια;"

"ολη την αλήθεια... Γιατι φερεσαι τοσο σκληρα, τι πραγματικα έχει γίνει με τον θανατο των γονιών σου, και γιατι έφυγες απο εμένα... Χωρις μισολογα... Απλα την αλήθεια.."

"οσον αφορα το τελευταίο ξέρεις πολύ καλα..."

"τι εννοείς; εσυ εφταιγες..."

Μόλις το άκουσα αυτο εξαγριωθηκα...εγω να φταιω που αυτός είναι Μαλακας

"ΕΓΩ;;;; ΕΓΩ ΠΟΥ ΣΕ ΕΠΙΑΣΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΆΤΙ ΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΛΛΗΤΕΣ ΜΟΥ;"

"και παλι εσυ φταις.."

"ΤΙ;;; ΈΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ;;; ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΆ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ..."

"ΑΡΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΘΑ ΡΙΞΕΙΣ ΟΛΟ ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΣΕ ΜΕΝΑ; ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ; ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΈΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ;"

"ΕΙΠΑ ΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ; ΣΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΦΤΕΞΕΣ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΛΛΗΤΕΣ ΜΟΥ.... Ισα ισα που με βοηθησες οσο ειμασταν μαζι να ξεπεράσω οσα εγιναν... Ομολογώ πως έπρεπε να σου πω ποιο νωρίς την αλήθεια αλλα μου ηταν πολυ δυσκολο... Και είναι πολυ δυσκολο... Να μιλαω για οσα εχω περάσει..."

"τι εννοείς; τι έχει γίνει;"

Τοτε αρχισα να κλαιω... ή τωρα ή ποτε επρέπει να τα πω σε κάποιον... Και ειδικά στον αρη... Πρέπει να ξέρει γιατι ήμουν τοσο κλειστη... Εντάξει έχω κλαψει πολλές φορές στην ζωη μου και κάποιες φορές εκλαιγα για χαρη του.. Αυτη την φορα ομως ηταν διαφορετικα. Επιτέλους οσα βάσανα ειχα περάσει θα έβγαιναν στην φορά... Τίποτα δεν θα εκρυβα πια... Θα τα ελεγα ολα γιατί αλλιώς θα εσκαγα... Εξάλλου ο αρης πάντα με βοηθουσε οταν ειχα αναγκη απο ψυχολογικη υποστήριξη. Ηταν πάντα εκεί ακομα και αν δεν του ελεγα την αλήθεια για το τι ειχα...Ακομα και αν πιστευε οτι ηταν η πιεση των πανελλαδικών ηταν παντα μαζι μου και με βοηθούσε πολύ περισσότερο από ότι πιστευε.

"θα μου πεις τι έγινε; και μην πεις ψέματα... Γιατι βλέπω στα μάτια σου ποτε το κάνεις... Και μην πεις ότι φταίνε οι πανελλήνιες γιατι ποτε δεν το πιστεψα.."

"λοιπον πως να ξεκινησω..."

"απο την αρχη..."

"οκ... Λοιπον οι γονείς μου δεν πεθαναν απο αεροπορικο δυστύχημα. Απλα οταν τελιωσαν ολα ετσι αποφασισαμε να λεμε οτι ετσι πεθαναν..."

"ευα τι εγινε;;;; και πως εμπλεκεσαι εσυ; ηταν ατυχημα."

"οχι... Δεν ηταν ατύχημα..."

"τι εννοείς;;;τι πήγες και έκανες;"

"κατι που έπρεπε να κανω εδω και καιρό... Πρέπει να καταλάβεις οτι..."

"τι να καταλαβω; Σκοτωσες δυο ανθρώπους..."

"έπρεπε να το κανω... Δεν αντεχα αλλο..."

"και έπρεπε να..."

"θα σταματήσεις να μιλας; προσπαθω να σου εξηγήσω ότι ηταν αυτοαμυνα..."

Τι λετε να εγινε; θα την πιστεψει ο αρης; τι την οδηγησε σε αυτο το σημείο; θα την βοηθήσει να το ξεπεράσει;