𝐀𝐫𝐭𝐟𝐮𝐥 [𝐑𝐞𝐠𝐮𝐥𝐮𝐬 𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤]

1'

𝐦𝐞𝐝𝐲𝐚|𝐕𝐢𝐞𝐥𝐥𝐚 𝐑𝐨𝐬𝐢𝐞𝐫

°

Viella Rosier.
Adım bu.
Rosier ailesinin küçük kız çocuğuyum.

Kutsal 28'den biri olan Rosier ailesinde olmanın gerektirdiği her şeye sahibim.
Yani, sanırım.
Slytherin binasına gidiyorum, genellikle başarılı bir öğrenciyim. Küçüklükten beri öğretilen her türlü safkan geleneklerine alışkınım. Büyümü istediğim gibi kullanabiliyorum. Ailemin öğrenmemi istediği görgü kuralları ve birkaç yabancı dile aşinayım.
Yeterli, değil mi?

Hayır, bundan şikayetçi falan değilim.
Diğer ailelerin aksine ailem de baskıcı falan değil. Hatta çoğu zalim, safkan aileye göre ailemin oldukça iyi olduğunu söyleyebilirim. Çoğunlukla.
Elbette bunda ailemin küçük kız çocuğu olmamın etkisi de büyük.
Abim Evan'ın aksine daha ayrıcalıklıyım. Bunda, onun tam bir aptal olması etkili oldu. Kafayı senelerce Quidditch ile bozmuştu. En azından geçen sene Hogwarts'tan mezun olup bu takıntısından kurtulana kadar. Ailem bundan hiç memnun değildi.
Elbette bazen ben de.

Düşüncelerimden, ancak önümden bir baykuş uçup gittiğinde kurtulabildim.
Hogwarts'ın yeni dönemi başlayalı ve ailemden ayrılalı henüz birkaç gün olmuştu. Ve bu benim son senemdi.
Son.

Gözlerim büyük kalenin etrafında gezindi. Dakikalardır Evelyn'nin her sabah yaptığı gibi hazırlanmasını bekliyordum. Süslenmeyi kesinlikle seviyordu. Tabii ki ben de.
Evelyn, Evelyn Avery. En yakın kız arkadaşım. Ailelerimizin bağlantılı olması, aynı binada olmamız ve ilk senede şans eseri aynı odada kalmamız bizi en yakın arkadaşlar yapmıştı.
Oldukça sosyal bir kızdı.

"Sanırım biraz geç kaldım." Evelyn kıkırdayarak bana doğru yürüdüğünde, suçunu örtmek ister gibiydi. Özenle yaptığı saçlarını karıştırdığımda ufak bir çığlık attı. Duvarın kenarına koyduğum çantamı omzuma takıp yemekhaneye doğru yürümeye başladım.
"İlk dersin aritmansi olduğuna inanabiliyor musun?"

Evelyn gözlerini büyüttü ve açık olan yemekhane kapısından içeri girdi.
Benim gibi bu durumdan hoşnut değildi ki yüzünü buruşturdu.
"En azından McGonagall'ın dersi değil." Kıkırdadım, haklıydı. Evelyn ve McGonagall'ın iyi anlaştığını kim söyleyebilirdi ki?
Dersinde sürekli konuştuğumuz için binamızdan puan kırıp duruyordu.
Evelyn ise cezaları dinlemiyor derste bile uyuyordu.
Sanırım artık kadın bizden nefret ediyordu.

Slytherin masasının ortalarında kendimize yer bulduğumuzda tabağıma kahvaltılık bir şeyler koydum.
"Hafta sonu Hogsmeade'e gideceğiz, değil mi?" Başımı salladım ve onayladım. Günlerdir gitmemiz için başımı ağrıtıyordu. Elbette gidecektik.
"Ateş viskisi de içelim mi?" Haylazca gülümsediğinde saçının küçük bir tutamını çektim. Sarhoşken tam bir baş belası oluyordu.

"Yalnızca kaymak bira-"
Cümlem, içeri büyük bir gürültüyle giren Gryffindor Quidditch takımı tarafından kesildiğinde Evelyn'nin onaylamayan bakışları kapıya yöneldi.
"Şu fareler..." Omuz silktim. Gryffindorlulardan kesinlikle hoşlanmıyordum. Onlar da benden. Kimin umrunda ki?

"Şimdiden çalışmalara başlamışlar demek ki." Evelyn'nin gözleri her zamanki gibi takımda dolandı.
"Gerçekten bu sene yenebileceklerini zannediyorlar." Evelyn'nin hareketlerini dikkatle izledim. Eski sevgilisi Quidditch takımında, ve evet bir Gryffindorluydu. Onu uyarmıştım.
Axel McLaggen, yani eski sevgilisinin ayrılıktan hemen sonra çıktığı kızıl Gryffindorlu kızdan nefret ediyordu. Ediyorduk.

İkiliyi yan yana gördüğünde kaşları çatıldı. Üzüldüğünü biliyordum.
"Aptal McLaggen." Kendi kendime mırıldandığımda Evelyn'nin dikkatini çekmek için elimi salladım.
"Belki biraz ateş viskisi içeriz." Güldü.
Sevindiğini biliyordum ve o göt için üzüldüğünü görmekten nefret ediyordum.