I woke up early this morning with this unexplainable excitement. Yeah, Gagraduate nadin ako, pero bakit ganito? I feel so empty. NO! dapat happy ako. SMILE^____^
Sana naman dumating si Daddy mamaya. Hey, Syempre pupunta siya. He Promised me. Promise? hmp.
Pagkatayo ko sa kama napansin ko agad ang blue na kahon. May Letter. Fom who? pagka-open ko ng letter. A wide smile formed in my lips.
CONGRATULATIONS.
From: Daddy
Oo, Yun lang laman nun, pero napasaya na ko ni dad sa ganun. I open the box and WOW. A dress. It's so elegant, sinubukan ko iyong isuot at pagtingin ko sa mirror. Ako ba to? O____O
*KNOCK*
" come in."
" hija here's your toga--- WOW! YOU'R SO BEAUTIFUL !"
" Thank you nanny, Alam mo ba kung kanino to galing?" excited kong tanong.
" Who?"
" FROM DADDY!" sigaw ko. Sabay hug kay nanny, i'm so happy.
" wow. nice! look at the mirror hija." sinunod ko naman si Nanny.
" You look like your mom." sabay ayos ng buhok ko.
" really?"^_______^
" No! She is NOT!" biglang sulpot ng kapatid ko at umalis din agad.
" Its okay Nanny." tumango lang si nanny at iniwan na ako.
" your breakfast is ready. baba kana agad!."
" ok nanny. thank you."
" iloveyou xei"
" iloveyou too."
GRADUATION
" Nanny, *sobs* thank you for being here." maluha-luha kong sinabi kay nanny. Paano ba naman nakapag-graduation march na at lahat-lahat, wala man lang DADDY na dumating! Ang sakit umasa, ang sakit maghintay sa wala. Ang tanga ko kasi umasa-asa pa ko. Hindi man lang siya nagpakita kahit seconds man lang, kahit makita man lang niya akong nasa stage, sinasabitan ng medalya, abotan ng diploma o marinig man lang ang aking speech. Pero... *sigh* walaaa !
" Nanny, una na po kaya. Lakad muna ako Exerciseee po " ngumiti ako ng malungkot. i know she understands me.
Naglakad-lakad ako pauwi na parang zombie, nakayuko, umiiyak, bitbit ang highheels ko. Tatawid nang di tumitingin sa daan.
" XEIIIII !!! " nanny? why did she follow me?
SSSSCCCRRRRRREEEEEEEEEETTTTTTTCCCCCCHHHHHH
nanlaki mata ko, di ako maka alis sa kinatatayuan ko. Pinikit ko na lang ang mata ko, hinanda sa maaaring mangyari at kasabay nun ang pagtulo ng luha sa mata ko...
Nanny's POV
Naawa ako sa alaga ko. Paano ba naman, alam kong di dadating ang kanyang ama pero di ko masabi sakanya baka di pa siya umattend ng graduation niya.
FLASHBACK
" Nanny, ikaw na bahala sakanya. May problema kasi sa opisina! Pakilagay na lang nito sa kwarto niya!" sabay abot ng kahon.
"diba pwedi sa susunod na lang iyan? mahalaga ang araw na ito kay xei. "
" she'll be alright, she'll understand. " umiling-iling na lang ako.
" sorry." thats the last word i heard from him before he ran off. Importante pa trabaho. Tsk. Simula nung namatay si ma'am Zelle naging malamig ang pakikitungo nila kay xei, marahil sa ito Raw ang dahilan ng pagkapanaw ng ina pero hindi naman totoo at dahil sa may nadiskobre daw kuno sila. Hanggang ngayon tinatago nila iyon , tiyak pag nalaman iyon ni Xei baka gumuho mundo nito. Kaya hanggang andito ako ipaparamdam kong may nagmamahal sakanya.
END
" nanny thank you for being here." kawawang Xei. Di bagay sa maamo niyang mukha ang nasasaktan. Tiningnan ko ang mata niya, may namumuong luha pero hindi iyon ang kapansin-pansin kundi ang mala-abong kulay ng mata niya na unti-unting naglalaho ang kasiyahan at napapalitan ng kalungkotan.
Kanina pa siya naluluha pero sa kahuli-hulihang pagkakataon di parin nawala ang pag-asang dadating pa ang kanyang ama. hanggang ngayon palinga-linga parin siya, umaasang may dadating.
" Nanny, una na po kaya. Lakad muna ako Exerciseee po " ngumiti siya ng malungkot. Pumayag ako, pero di talaga maganda kutob ko. kaya sinundan ko siya. Suddenly, a car just appeared in nowhere.
" XEEEEIII !! " jusko, masasagasaan siya. Di siya umaalis sa tinatayuan niya. Nakita kong pumikit pa siya, at may luhang tumulo sa kanyang mata.
Tinakbo ko iyon at mabilis na tinulak siya.
"NANNNNNNY !!!!!! NOOOOOOOOOOOOOO!!!' that's the last voice i heard. A voice of an angel.
(a:n) hala... End of Story? nyehehehe. PLEASE VOTE AND COMMENT>>>
BINABASA MO ANG
WELCOME TO MY LIFE
FanfictionI used to be happy...bubbly...an all-around happy-go-lucky girl. Smiles, laughter, that were the things I used to do. My life was perfect back then. Then like a flash of lightning, everything disappeared. No more smiles, no more giggles. I became a...