Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
asap ve rihanna
—-
Alışık olduğu on sekiz numaralı apartmanın önündeydi çoğu hafta sonu olduğu gibi Jungkook. Çocuklarını öylesine çok özlemişti ki, yerinde duramıyordu. Tabi bu özlemin büyük bir payında babaları Taehyung'da vardı. Onu sürekli özlüyordu zaten. Ona karşı soğuk ve ifadesiz olsa da umudu vardı her zaman için Jungkook'un. Bir gün tekrar aile olacaklarına dair. Bunun içinde uğraşıyordu aslında, biriciği Taehyung bunu göremese de. Büyük bir girişim yapmıştı yakın zamanda, bu da ot içmeyi ve diğer aldığı maddeleri bırakmak üzerine dayalıydı.
Tam olarak yedi gün olmuştu ve Jungkook yokluğunu ciddi derecede hissediyordu. Bu yokluk tıpkı Taehyung'un eksiği gibiydi onun gözünde. Aslında yavaş yavaş geriliyor ve krize doğru gidiyordu ancak Jungkook bunu şimdilik bastırıyordu. İlk haftalar böyle olacağını ama sonradan alışacağını düşünüyordu. Yine de ağrı kesici bile almadığından başı çok ağrıyor ve elleri ciddi derecede titriyordu.
Taehyung için iyi görünmeye çalışmıştı evden gelirken, üzerinde ki beyaz gömleği ve altında ki onunla uyumlu bir keten pantolonu vardı. Hoş bir koku ve boynuna kadar uzanan saçlarına biraz şekil vererek birnevi özenilmiş gibi durmak istiyordu. Her zaman giydiği beyaz atleti ve altında ki eşofmanı yoktu bu kez. Daha uygun bir kiyafetti şu an üzerinde ki Taehyung'a göre. Diğer türlü halini fazla üst vücudunu gösterdiği için sürekli kıskanırdı. Jungkook bunu o zaman yapmak yerine yine şimdi yapabilmişti, çoğu şey gibi; yine de geç değildi, öyle değil mi?
Apartmanın kapısında ki camdan merdivenlerden inenleri görünce Jungkook içtiği sigarasını yere atıp söndürdü. Eunbi ve Seokwoo'nun sigara içtiğini görmesini istemiyordu hala. Tabi birde Taehyung'un da şu an görmesini istemiyordu. Uyuşturucunun tamamen yokluğuna alıştıktan sonra sigarayı da bırakacaktı. Bu kendisine verdiği bir sözdü tabiki, gerçekleştirebilmesi de sandığından daha zordu.
Eunbi merdivenden koşarak indikten sonra apartmanın kapısını hemen açmıştı. Tabiki bunun sonrası her zaman ki gibi babasına sarılmaktı. Jungkook, tanıdık kokuyu içine çekti uzun bir süre, sadece bir hafta sonu görmemesine rağmen sanki uzun zaman geçmiş gibi hissediyordu. Eunbi'nin arkasından tabiki sevdiği adam ve oğlu gelmişti.
"Güzelim," dedi Jungkook, kızının saçlarının kokusunu içine çekerek.
"Baba, nasılsın?" diye sordu Seokwoo babası Jungkook'a.
Açıkçası her ne kadar babasına karşı kız kardeşi gibi yakınlık gösteremese de onu çok seviyordu. Bunu gösteremiyordu Seokwoo çünkü Taehyung ve Jungkook'un arasında ki kavgaları kız kardeşinden daha iyi anlayabiliyordu. Anladığı aslında tek şey; babasına kırgındı, diğer babasını ağlattığı için.
